راغب گويد آن محلّ گردنبند از سينه است و «نَحْرُ البعيرِ» از آنست كه از آن محلّ نحرش ميكنند در صحاح و غيره گفته: نحر در محلّ نحر مثل گلو در ذبح است معنى آيه چنين است: ما بتو خير فراوان عنايت كرديم پس براى پروردگارت نماز بخوان و قربانى كن گوئى شمول آن فقط بشتر قربانى است و غير آن از گوسفند و غيره كه ذبح ميشوند نه نحر. داخل در مراداند.

نَحْر بمعنى اوّل روز و اوّل ماه و استقبال نيز آمده است «نَحَرَ فلانا:

قَابَلَه» و نيز در روبرو بودن دو خانه بكار رفته است. بقول بعضى مراد آنست كه نماز بخوان و قبله را استقبال كن.

ناگفته نماند: اگر ما موقع تكبير گفتن در نماز، دستهاى خويش را تا محاذى گوش و انتهاى سينه بالا بريم با كف دستها نيز استقبال قبله نموده‌ايم.

بنا بمضمون عده‌اى از روايات كه در مجمع و غيره نقل شده مراد از «وَ انْحَرْ» بلند كردن دستها در نماز محاذى انتهاى سينه است كه عبارت اخراى استقبال قبله با دستها باشد.

الميزان اين را اختيار كرده قربانى را بقول نسبت داده است و گويد: مراد از نحر بنا بروايت فريقين از رسول خدا و امير المؤمنين عليهما- السلام، بلند كردن دستها در نماز تا انتهاء سينه است و شيعه آنرا از امام صادق عليه السّلام نقل نموده است.

اهل سنت از على عليه السّلام نقل كرده‌اند مراد نهادن دست راست بر دست چپ بر بالاى سينه در نماز است (مثل عمل فعلى اهل سنت در نماز) در مجمع پس از نقل آن فرموده: اين صحيح نيست زيرا همه عترت طاهره آنحضرت، خلاف اين را از آن بزرگوار نقل كرده‌اند. آنوقت شروع بنقل روايت كرده كه مراد از آن بلند كردن دستها در نماز و استقبال قبله با آنهاست. نا گفته نماند: اين لفظ بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است.

نحس‌: شوم و شومى. مصدر