تندى بآن رسيده و ميوه‌اش را دو برابر داده است. وابل سه بار در قرآن مجيد ذكر شده است: بقره آيه 264 و 265.

وبال‌: ذاقُوا وَبالَ‌ أَمْرِهِمْ‌ حشر:

15. أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً لِيَذُوقَ‌ وَبالَ‌ أَمْرِهِ‌ مائده: 95. يا برابر طعام مساكين روزه بگيرد تا سزاى كارش را بچشد. وبال چنانكه در «وبل» گذشت بمعنى شدّت و ثقل است و آن عبارت است از عذاب و نتيجه زشت معصيت، كه بر انسان سنگين و سخت است.

فَعَصى‌ فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْناهُ أَخْذاً وَبِيلًا مزمّل: 16. فرعون برسول نافرمانى كرد او را مؤاخذه نموديم مؤاخذه سخت.

وتد: ميخ. جمع آن اوتاد است.

أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهاداً. وَ الْجِبالَ‌ أَوْتاداً نباء: 6 و 7. آيا زمين را براى زندگى آماده نكرديم؟ آيا كوهها را ميخهائى براى زمين قرار نداديم؟

رجوع شود به «جبل» فصل «كوهها ميخ زمين‌اند». كَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتادِ ص: 12. كلمه‌ ذُو الْأَوْتادِ در سوره فجر آيه 10 نيز در وصف فرعون آمده است گويند:

او چون ميخواست كسى را شكنجه دهد او را بچهار ميخ ميكشيد و سبب تسميه ذو الاوتاد همين است ولى ظاهرا مراد از آن لشكريان و ساز و برگ آنها و وسائل حكومت است كه همچون ميخها پادشاهى و حكومت او را محكم كرده بودند شاعر گويد:

و لقد غنوا فيها بانعم عيشة

فى ظلّ ملك ثابت‌ الْأَوْتَادِ

در آن شهر با گواراترين زندگى بى‌نياز بودند در سايه حكومتى كه پايه‌هايش محكم بود.

وتر: فرد. مقابل شفع و زوج‌ وَ الْفَجْرِ. وَ لَيالٍ عَشْرٍ. وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ فجر: 1- 3. قسم بفجر و شبهاى ده گانه و قسم بجفت و طاق. «وتر» در آيه بفتح واو و كسر آن خوانده شده و هر دو بيك معنى است.

در مجمع فرمود: اصل آن بمعنى قطع است فرد را از آن وتر گويند