كه از غير قطع شده و تنها مانده است.

وَ اللَّهُ مَعَكُمْ وَ لَنْ‌ يَتِرَكُمْ‌ أَعْمالَكُمْ‌ محمد: 35. وتر در آن بمعنى نقص است «وَتَرَ ماله و حقّه: نقصه ايّاه» در جوامع الجامع فرموده: آن از «وَتَرْتُ‌ الرّجل» است يعنى از او كسى را كشتم و در واقع آنست كه او را از مال يا كسانش تنها گذاشتم و جدا كردم از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله منقول است‌

«مَنْ فَاتَهُ صَلَاةُ الْعَصْرِ فَكَأَنَّمَا وَتَرَ أَهْلَهُ وَ مَالَهُ».

هر كه نماز عصر از او فوت شود گوئى از اهل و مالش تنها مانده است معنى آيه چنين ميشود: خدا با شماست و اعمال شما را تنها و بى ثواب نميگذارد. عمل بى‌ثواب عمل تنها مانده است چه تعبير شگفتى!!!.

ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا كُلَّ ما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها كَذَّبُوهُ‌ مؤمنون: 44.

تترى در اصل وترى است با واو، الف آن براى تأنيث ميباشد زيرا رسل باعتبار جماعت مؤنّث است (كشّاف و بيضاوى) و تترى بمعنى پى در پى است يعنى فردى بعد از فردى معنى آيه: سپس پيامبران خود را پشت سر هم فرستاديم هر وقت بامّتى پيامبر- شان آمد تكذيبش كردند. در مصباح گفته: «جاءُوا تَتْرَى‌ اىْ مُتَتابعينَ‌ وَتْراً بَعْدَ وَتْرٍ» در نهج البلاغه خطبه 163. در باره طاووس فرموده:

«وَ قَدْ يَنْحَسِرُ مِنْ رِيشِهِ وَ يَعْرَى مِنْ لِبَاسِهِ فَيَسْقُطُ تَتْرَى‌ وَ يَنْبُتُ تِبَاعاً».

گاهى از پرهايش كنار و از لباسش عريان ميشود پرهايش پى در پى ميافتد و پشت سر آن ميرويد.

در اقرب الموارد گويد: صحيح آنست: تواتر بين اشياء در صورتى صادق است كه ميان آنها مهلتى و فترتى بوده باشد و اگر متصل باشند آنرا مداركه گويند.

على هذا لفظ «تَتْرا» مفيد آنست كه ميان پيامبران زمانهائى فاصله بوده است و «تترى» را با تنوين «تتراً» و با الف‌ «تَتْرا» هر دو خوانده‌اند.

وتين: وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاوِيلِ. لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمِينِ. ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ‌ الْوَتِينَ‌ حاقه: 44- 46. راغب گويد: وتين رگى است كه جگر را آب‌