منزل و مال بدست مياوريد تا مدّتى.

پشم از گوسفند، و بر از شتر، موى از بز است.

وبق‌: (بر وزن فلس) هلاكت. و ايباق بمعنى هلاك كردن است. أَوْ يُوبِقْهُنَ‌ بِما كَسَبُوا وَ يَعْفُ عَنْ كَثِيرٍ شورى: 34. ايباق بمعنى حبس كردن نيز آمده چنانكه در قاموس و اقرب الموارد تصريح كرده است بنا بر آنچه در «بحر» ذيل فصل نهرهاى دريائى گفته‌ايم‌ «يُوبِقْهُنَّ» در آيه بمعنى حبس كردنست يعنى: يا آن نهرها را حبس و متوقّف ميكند. در اثر اعمال مردم و عفو ميكند از معاصى بسيارى.

وَ يَوْمَ يَقُولُ نادُوا شُرَكائِيَ الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَ جَعَلْنا بَيْنَهُمْ‌ مَوْبِقاً كهف: 52. موبق (بفتح ميم و كسر باء) مصدر است بمعنى هلاك و نيز اسم مكان است. و آن در آيه ظاهرا اسم مكان و اشاره ببطلان رابطه ميان معبودان و عبادت كنندگان است و ميان آنها مهلكه‌اى واقع شده و رابطه را كه در دنيا گمان ميكردند از بين برده است و معبودان اعمّ از جنّ و انس و غيرهم نفعى بحال عبادت كنندگان ندارند.

يعنى ياد كن روزى را كه خدا گويد: شريكان مرا كه بزعم شما شريك من بودند با آواز بلند بخوانيد، آنها شريكان را ندا ميكنند امّا شريكان جواب نميدهند (و كارى نتوانند) و ميان شريكان و آنها مكانى پر از هلاكت قرار داده‌ايم و رابطه موهوم دنيائى قطع شده و هيچ نتوانند آنفاصله را پيموده و بهم ديگر برسند. از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم.

وبل‌: اصل وبل چنانكه طبرسى فرموده بمعنى شدّت است، وابل بمعنى باران شديد و تند ميباشد. در مصباح گويد: «وَبَلَ‌ الشى‌ء: اشتدّ» وبيل بمعنى شديد است. راغب ميگويد:

وبل و وابل بارانى است سنگين دانه و بمناسبت سنگينى بكاريكه از ضررش ترسند گويند وبال.

كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ‌ فَآتَتْ أُكُلَها ضِعْفَيْنِ‌ بقره: 265. مانند باغيكه در بلندى واقع است، باران‌