بگور شوند.

ناگفته نماند: بعضى از عربها فرزندان خويش را از ترس گرسنگى ميكشتند چنانكه در «ملق» گفته شد و بعضى وجود دختر را عار دانسته و او را زنده بگور ميكردند در اقرب الموارد گفته: قبيله كنده اين كار را ميكردند و اينكه در مجمع فرموده:

عرب از ترس گرسنگى دختران را زنده بگور ميكردند ظاهرا درست نباشد زيرا كشتن فرزندان در صورت خوف از فقر منحصرا بدختران نبوده است و آنچه در آيه فوق آمده فقط راجع بدختران است كه در آيه ديگر فرموده:

وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثى‌ ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَ هُوَ كَظِيمٌ. يَتَوارى‌ مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ ما بُشِّرَ بِهِ أَ يُمْسِكُهُ عَلى‌ هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرابِ ... نحل: 58- 59.

در مجمع از قتاده نقل كرده:

عاصم بن قيس تميمى پيش رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله آمد گفت: من در جاهليت هشت دختر زنده بگور كرده‌ام. فرمود بعوض هر يك بنده‌اى آزاد كن. گفت: من شتران دارم. فرمود بعوض هر دختر يك شتر بهر كه خواهى هديه كن.

ايضا در مجمع از ابن عباس نقل كرده: زن بهنگام ولادت گودالى ميكند و در سر آن مى‌نشست اگر دختر ميزائيد در همان گودال دفنش ميكرد و اگر نوزاد پسر بود او را نگاه ميداشت.

ناگفته نماند: اين كار شوم عادت همه قبائل عرب نبود.

وئل: نجات خواستن و پناه آوردن. موئل: پناهگاه. بَلْ لَهُمْ مَوْعِدٌ لَنْ يَجِدُوا مِنْ دُونِهِ‌ مَوْئِلًا كهف: 58.

بلكه براى آنها وعده‌اى است كه از آن پناهگاهى ندارند منظور از موعد روز قيامت است اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است.

وبر: (بر وزن فرس) پشم شتر (كرك) جمع آن اوبار است و يكبار در كلام الله بكار رفته است‌ وَ مِنْ أَصْوافِها وَ أَوْبارِها وَ أَشْعارِها أَثاثاً وَ مَتاعاً إِلى‌ حِينٍ‌ نحل: 80. از پشمهاى چهار پايان و از كركها و موهاى آنها اثاث‌