انسانهاى ما قبل تاريخ‌اند و ذكرى در تواريخ از آنها نيامده و در تورات فعلى اشاره‌اى بآنها نشده است فقط قرآن كريم مقدارى از حالات آنها را در ضمن آيات نقل كرده است آياتيكه نام هود عليه السلام در آنها آمده بقرار ذيل است:

سوره اعراف: 65.

سوره هود: 50، 53، 58، 60، 89- سوره شعراء: 124.

هور: سقوط. انهدام. «هَارَ البناء:

انهدم و سقط» متعدّى نيز بكار رفته است انهيار نيز بمعنى انهدام است در نهج البلاغه خطبه 2 فرموده:

«وَ خُذِلَ الْإِيمَانُ‌ فَانْهَارَتْ‌ دَعَائِمُهُ».

ايمان مخذول شد و ستونهايش ساقط گرديد.

أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ شَفا جُرُفٍ‌ هارٍ فَانْهارَ بِهِ فِي نارِ جَهَنَّمَ‌ توبه: 109.

يا آنكه ساختمانش را در كنار گودال ساقط شونده بنا كرده و آنرا بآتش جهنّم ساقط نموده است‌ «هارٍ» اسم فاعل و بمعنى ساقط شونده است. از اين لفظ فقط دو مورد در قرآن يافته است.

هون‌: (بفتح اوّل) آسانى. «هَانَ‌ عليه الامر هَوْناً: سهل» چنانكه فرموده:

وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ‌ هَوْناً فرقان: 63. هون در جاى حال و مراد از آن تواضع و وقار و آرامى است يعنى بندگان خدا آنانند كه در روى زمين با آرامى و تواضع راه ميروند.

در مجمع از امام صادق عليه السلام منقول است: آن مردى است كه بطبيعت خود راه ميرود خود پسندى و تكلّف ندارد.

هَيِّنٌ‌: آسان. قالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَيَ‌ هَيِّنٌ‌ مريم: 9. خدايت گفت: آن بر من آسان است.

أَهْوَنُ‌: آسانتر. وَ هُوَ الَّذِي يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ هُوَ أَهْوَنُ‌ عَلَيْهِ‌ روم: 27.

اوست كه آفريدن را شروع ميكند و سپس آنرا از سر ميگيرد خلقت دوّم بر او از خلقت اوّل آسانتر است.