طبرسى شدّت را در آن قيد كرده است يعنى درهاى آسمان را باز كرديم بآبى كه بشدّت ميريخت. باز شدن درهاى آسمان و بشدّت ريختن آب نشان ميدهد كه باران خارق العاده بوده است اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است.

همز: وَيْلٌ لِكُلِ‌ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ همزه: 1. از جمله معانى همز دفع و طرد است. در صحاح آمده:

«هَمَزَهُ‌ اى دفعه و ضربه» در نهايه گفته:

هر چه را دفع كردى همز كردى.

طبرسى فرموده: اصل همزه بمعنى شكستن است و در ذيل‌ «هَمَزاتِ‌ الشَّياطِينِ» آورده: همز بمعنى دفع شديد و همز شيطان راندن و دفع انسان است بمعاصى. در اقرب از لسان العرب نقل كرده: همز عيب گرفتن در پشت سر و لمز بد گوئى در حضور است.

همز را فشردن و غيبت كردن و عيبجوئى نيز گفته‌اند در آيه فوق ظاهرا بمعنى دفع و طرد است و صيغه همزة و لمزة براى كثرت است يعنى بسيار طرد كننده و بسيار عيبجو. از صفات ثروتمند طاغى آنست كه عيبجو است و مردم را با تكبر و عيبجوئى از خود طرد ميكند.

وَ لا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَهِينٍ. هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ‌ قلم: 10 و 11. هماز را در آيه عيبجو و بد گو و غيبت كننده گفته‌اند، بعيد نيست كه بمعنى دفع كننده باشد كه مردم را بواسطه سخن چينى از هم طرد و دور ميكند در اين صورت‌ «مَشَّاءٍ بِنَمِيمٍ» توضيح آنست. يعنى اطاعت نكن از هر قسم خوار پست كه تفرقه انداز و سخن چين است.

وَ قُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ‌ هَمَزاتِ‌ الشَّياطِينِ. وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَنْ يَحْضُرُونِ‌ مؤمنون: 97 و 98. همزات جمع همزه.

و همزات شياطين وسوسه‌هاى آنان است كه انسان را بسوى معاصى ميراند و از تفسير قمى از امام عليه السلام نقل شده:

آن وسوسه شياطين است كه در قلبت ميافتد. يعنى: بگو خدايا از وسوسه‌هاى شياطين بتو پناه ميبرم و بتو