علم بصحت قرآن مانند علم بوجود شهرها و وقايع بزرگ ... است ...

علماء مسلمين در حفظ و حمايت آن كوشيده‌اند ... چطور ممكن است كه با آن عنايت صادقه و ضبط شديد تغييرى يا نقصانى در آن راه يابد (مختصر آنچه دو دانشمند فوق گفته‌اند) علامه طباطبائى در كتاب «قرآن در اسلام» ص 115 در اين زمينه فرموده:

آيات قرآنى در دست عامه مسلمانان بود و براى نگهدارى آنچه داشتند كمال جديّت را بخرج ميدادند علاوه بر آن گروه زيادى از صحابه و تابعين قراى قرآن بودند كه كارى جز آن نداشتند و جمع آورى قرآن در يك مصحف جلو چشم همه انجام ميگرفت و همگان مصحفى را كه آماده نموده در دسترسشان گذاشتند پذيرفتند و نسخه هائى از آن برداشتند و ردّ و اعتراض نكردند ... على عليه السّلام با اينكه خودش ...

قرآن مجيد را بترتيب نزول جمع آورى كرده بود و بجماعت نشان داده بود ... مصحف دائر را پذيرفت و تا زنده بود حتى در زمان خلافت خود دم از خلاف نزد.

كاتبان وحى‌

ابو عبد اللّه زنجانى در تاريخ قرآن مينويسد: مورّخين عرب همه اتّفاق دارند بر اينكه خطّ بواسطه حرب بن اميّة بن عبد شمس بمكّه داخل شده و آنرا اين شخص در سفرهائى كه نموده از چند تن فرا گرفته بود كه از آنجمله بشر بن عبد الملك برادر اكيدر صاحب دومة الجندل بوده. بشر با حرب بن اميّه در مكّه حضور يافته و دختر او صهبا را بزنى گرفت و بجمعى از اهل مكه خطّ آموخت و از دنيا رفت.

جرجى زيدان در تاريخ آداب اللغة العربيّه ج 1 ص 227 آنچه مرحوم زنجانى درباره بشر بن عبد الملك گفته نقل ميكند بعد ميگويد: پس عدّه‌اى كثير از قريش در وقت ظهور اسلام نوشتن بلد بودند ... اسلام آمد در حاليكه خطّ در حجاز معروف ولى غير شايع بود و آنوقت در مكّه فقط در حدود 14 نفر نوشتن بلد بودند كه‌