راجع بفضيلت كسبى ميشود گفت كه هر يك از آن بزرگواران عليهم السلام داراى مزيّتى بودند كه در ديگرى وجود نداشت مثلا نوح عليه السّلام مدّت نهصد و پنجاه سال تبليغ كرده و از اين لحاظ منحصر بفرد است‌ فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ ... عنكبوت: 14. در باره پيامبران آمده‌ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ‌ صافات: 181. قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سَلامٌ عَلى‌ عِبادِهِ الَّذِينَ اصْطَفى‌ نمل: 59.

و در باره بعضى بالخصوص آمده:

سَلامٌ عَلى‌ إِبْراهِيمَ‌ ... سَلامٌ عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ‌- ... سَلامٌ عَلى‌ إِلْ‌ياسِينَ‌ صافات: 109- 120- 130.

ولى در باره نوح عليه السّلام آمده: سَلامٌ عَلى‌ نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ‌ صافات: 79.

اين‌ «فِي الْعالَمِينَ» ظاهرا بعلت آنست كه اولين پايه گذار مبارزه با بت پرستى آن بزرگوار است و نسبت برسولان آينده فتح الباب كرده است‌ «فِي الْعالَمِينَ» ظاهرا حال است از «سَلامٌ» يعنى سلام بر نوح سلاميكه پيوسته در ميان مردمان خواهد ماند.

ايضا جريان ذبح اسماعيل عليه السّلام و اسكان ذريّه در وادى غير ذى زرع و انداخته شدن بآتش نسبت بابراهيم عليه السّلام و هكذا صبر ايّوب عليه السّلام كه فرموده: إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ ص: 44. و نيز تلاشها و مجاهدتهاى موسى عليه السّلام.

اگر از اينجهت حالات رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را بررسى كنيم خواهيم ديد آنحضرت نيز در نوبت خود بى‌نظير است: ايستادگى در راه خدا، استقامت در برابر تحريم اقتصادى سه ساله قريش در شعب ابى طالب عليه السّلام مهاجرت در راه خدا و براى خدا، شركت در جنگهاى متعدّد و بر داشتن زخمها، صبر بر زحمات و نادانيهاى قوم، تشكيل حكومت دينى، نجات مردم از بت پرستى، تحكيم پايه‌هاى توحيد و غيره و غيره كه با شمردن بطول خواهد انجاميد تنها اگر جريان شعب ابى طالب عليه السّلام را در نظر بگيريم باستقامت ممتاز آنحضرت صلوات اللّه‌