260. «صرهن» را بضم و كسر (ص) از باب صار يصور
و صار يصير هر دو خواندهاند و معنى آن در هر دو صورت قطع و مايل كردن است. در
مجمع فرموده: اگر «صرهنّ» بمعنى قطع باشد «إِلَيْكَ»بلفظ «فَخُذْ»متعلق است
و اگر بمعنى اماله باشد به «فَخُذْ»و «فَصُرْهُنَّ»ميشود
متعلق باشد.
در الميزان فرموده: قرائن كلام نشان ميدهد كه آن بمعنى قطع است و
تعديه به «الى» دلالت بتضمين معنى اماله دارد
يعنى: آنها را تكّه تكّه كن در حاليكه بخود متمايل كردهاى.
احتمال دارد كه «إِلَيْكَ»متعلق بوصفى باشد نظير «متوجّها- ناظرا»
يعنى آنها را پاره پاره كن در حاليكه بخود متوجّه هستى كه تو نيز چنين خواهى شد و
سپس زنده خواهى گرديد. معنى آيه چنين ميشود. فرمود چهار پرنده بر گير و آنها را در
حاليكه خويشتن را بياد دارى پاره پاره كن سپس بر هر كوهى پارهاى از آنها بگذار و
ندايشان كن، بسرعت سوى تو ميايند.
بعضى صور را بمعنى اماله گرفته و آيه را چنين معنى كردهاند: چهار
پرنده بر گير و آنها را بخود متمايل و مأنوس كن سپس هر يك از آنها را بر كوهى
بگذار آنگاه صدا كن بسرعت سوى تو آيند. اين سخن بر خلاف ظاهر و اول و آخر آيه و
سخنى غير قابل قبول است.
صُوَر:صورت بمعنى شكل است جمع آن صور (بر وزن صرد) است.
تصوير: صورت دادن و شكل دادن ميباشد. «وَصَوَّرَكُمْفَأَحْسَنَصُوَرَكُمْ»غافر: 64. يعنى شما را تصوير كرد و شكلهايتان را نيكو قرار داد.
تصوير آدمى در رحم مادران انجام ميگيرد. «هُوَالَّذِييُصَوِّرُكُمْفِي الْأَرْحامِ كَيْفَ يَشاءُ»آل عمران: 6.