جهش. راغب گويد: وثوب مع علوّ.

در اقرب آمده «سَارَ الْحَائِطَ سَوْراً:

عَلَاه- صعد عليه» همچنين است تسوّر «وَ هَلْ أَتاكَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرابَ» ص: 21. آيا داستان خصم را دانسته‌اى كه از محراب بالا رفتند؟.

سور (بضم س) ديوار شهر را گفته‌اند (حصار) «فَضُرِبَ بَيْنَهُمْ‌ بِسُورٍ لَهُ بابٌ» حديد: 13. ميانشان ديوارى و حائلى كه درب دارد زده شد. آن بمعنى ميهمانى نيز آمده و فارسى است در نهايه آمده كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله باصحابش فرمود

«قُومُوا فَقَدْ صَنَعَ جَابِرٌ سُوراً اى طَعَاماً يَدْعُو إِلَيْهِ النَّاسَ».

سوار (بكسر س) دستبند بقول راغب آن معرب دستوار است جمع آن در قرآن اسوره و اساور است‌ «يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ‌ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ ...» كهف: 31. «فَلَوْ لا أُلْقِيَ عَلَيْهِ‌ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ» زخرف: 53. طبرسى فرموده: فرعونيان چون مردى را برياست انتخاب ميكردند دستبند طلا بدستش و طوق طلا بگردنش ميكردند لذا فرعون گويد: اگر موسى پيامبر است چرا دستبندهاى طلا از طرف آسمان بوى انداخته نشده است.

سوره بمعنى مرتبه بلند است چنانكه طبرسى و راغب گفته و قول نابغه را شاهد آورده‌اند:

أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَعْطَاكَ‌ سُورَةً

تَرَى كُلَّ مُلْكٍ دُونَهَا يَتَذَبْذَبُ‌

طبرسى افزوده: آن از سُور البناء اخذ شده ... هر سوره از قرآن بمثابه درجه بلند و منزل عالى است كه قارء قرآن از يكى بديگرى بالا ميرود تا بآخر قرآن برسد.

راغب گفته علت اين تسميه آنست كه سوره مانند حصار بلد قرآنرا احاطه كرده و يا منزلتى است مانند منازل قمر. بعضى آنرا سؤره (با همزه) خوانده‌اند كه بمعنى بقيّه است گويا هر سوره قطعه‌اى است از قرآن كه جدا شده و باقى مانده است.

ولى قول طبرسى كاملا عالى و بجاست در كافى كتاب فضل القرآن در ضمن حديثى از موسى بن جعفر عليه السّلام‌