ولى سقى در نوشاندن آمده نظير «أَمَّاأَحَدُكُمافَيَسْقِيرَبَّهُ خَمْراً ...»يوسف:
41. كه
درباره نوشاندن است و مثل «إِنَّهابَقَرَةٌ لا ذَلُولٌ تُثِيرُ الْأَرْضَ وَ لاتَسْقِيالْحَرْثَ ...»بقره: 71.
بقره، آب را بكشت مىنوشاند و در آيه «وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ»شعراء:
79. نيز
نوشاندن مراد است. خلاصه آنكه فرق راغب و حماسى بجا و حق است.
سقاية: ظرفيكه با آن آب ميدهند (مشربه) «فَلَمَّاجَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ جَعَلَالسِّقايَةَفِي رَحْلِ أَخِيهِ ...»يوسف:
70. گويا
آن ظرف هم مشربه بود كه سقايه گفته و هم پيمانه بود كه در آيات ديگر آنرا صواع
گفته است راغب گويد آندو تعبير براى فهماندن دو امر است.
سقايه مصدر نيز آمده است مثل «أَجَعَلْتُمْسِقايَةَالْحاجِّ وَ عِمارَةَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ كَمَنْ آمَنَ
بِاللَّهِ ...»توبه:
19.
آيا آب دادن حاجيان و تعمير مسجد الحرام را مانند آنكس ميدانيد كه
بخدا ايمان آورده راجع بشأن نزول آيه رجوع شود به تفاسير.
سكب:ريختن و ريخته شدن. «وَظِلٍّ مَمْدُودٍ. وَ ماءٍمَسْكُوبٍ»واقعة:
30 و
31. يعنى اصحاب يمين در سايه و هميشه و در كنار آب رواناند در الميزان آمده:
گفتهاندظِلٍّ
مَمْدُودٍسايهايست
كه آفتاب آنرا نبرد آن باقى و پيوسته استماءٍ مَسْكُوبٍآبى است كه پيوسته جارى باشد. اين
كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.
سكت:سكوت بمعنى ترك سخن است و چون سكوت توأم با نوعى سكون و آرامش است
بطور استعاره گفته شده «وَلَمَّاسَكَتَعَنْ مُوسَى الْغَضَبُ ...»اعراف: 154. چون خشم موسى فرو نشست. (راغب) طبرسى نيز نظير آنرا گفته
است اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.