بحفظ روز سبت مى‌نمايد ... مبنى بر اين است كه خداوند آنروز را تقديس فرمود آنگاه احكام يهود را درباره آن روز تذكّر ميدهد.

ناگفته نماند: در تورات فعلى سفر خروج باب 20 بند 8 گويد: روز سبت را ياد كن تا آنرا تقديس نمائى «شش روز مشغول باش و همه كارهاى خود را بجا آور، اما روز هفتمين سبت يهود خداى تو است در آن هيچ كار مكن. تو و پسرت و دخترت و غلامت و كنيزت و بهيمه‌ات ...

زيرا كه در شش روز خداوند آسمان و زمين و دريا و آنچه را كه در آنهاست بساخت و در روز هفتم آرام فرمود.

از اين روشن ميشود كه سبت روز تعطيل يهود است ولى آفريدن آسمان و غيره در شش روز و استراحت روز هفتم افسانه است وقت آفرينش روزهاى هفته نبود و اينكه در قرآن كريم آمده‌ «فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ» منظور شش دوران است كه شايد ميليونها سال باشد ولى تورات روز 24 ساعته ميگويد.

از قرآن مجيد نيز روشن ميشود كه روز سبت در يهود روز محترمى بوده است‌ قُلْنا لَهُمْ لا تَعْدُوا فِي‌ السَّبْتِ‌ ...

نساء: 154. و در تهديد ديگران عذاب اهل سبت را پيش كشيده و فرمايد أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَما لَعَنَّا أَصْحابَ‌ السَّبْتِ‌ ...

نساء: 47. و يهود را مخاطب قرار داده و فرمايد وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي‌ السَّبْتِ‌ ... بقره: 65.

إِنَّما جُعِلَ‌ السَّبْتُ‌ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ‌ نحل: 124.

ظاهرا مراد از سبت در آيه معناى مصدرى است چنانكه راغب آنرا ترك عمل در سبت گفته است و «عَلَى الَّذِينَ» چنانكه الميزان گفته دلالت بر عليه و ضرر دارد يعنى ترك عمل در روز سبت بر كسانى قرار داده شد كه در آن اختلاف كردند. بنظر ميايد كه ترك عمل در روز سبت ابتدا حكم‌