لَها» كهف: 7. «الْمالُ وَ الْبَنُونَ‌ زِينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا ...» كهف: 46. «وَ لكِنَّا حُمِّلْنا أَوْزاراً مِنْ‌ زِينَةِ الْقَوْمِ» طه: 87.

زينت در اين آيات در زيور و مال و وسائل زندگى بكار رفته است و آن از «زيور» فارسى اعم است.

«كَذلِكَ‌ زَيَّنَّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ...» انعام: 108. «وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْإِيمانَ وَ زَيَّنَهُ‌ فِي قُلُوبِكُمْ ...» حجرات:

7. زينت در اين دو آيه و نظير آنها زينت باطنى است.

زينت در قرآن بخدا نسبت داده شده چنانكه گذشت و مثل‌ «زَيَّنَّا لَهُمْ أَعْمالَهُمْ» نمل: 4. «زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا» صافات: 6.

و نيز بشيطان نسبت داده شده‌ «وَ إِذْ زَيَّنَ‌ لَهُمُ الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ ...» انفال:

48. شيطان در اثر قدرت و مهلتى كه از جانب خدا باو داده شده ميتواند عمل بد را در نظر انسان خوب جلوه دهد.

ازيّنت‌

از باب تفعّل بمعنى زينت گرفتن و آراسته شدن است و آن فقط يكبار در قرآن آمده است‌ «حَتَّى إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّيَّنَتْ‌ ...» يونس: 24. زمين زيور خود را اخذ كرد و آراسته شد.

«يا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ‌ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ ...» اعراف: 31. غرض از آيه لباس تازه پوشيدن است در نمازهاى جمعه و اعياد چنانكه از امام باقر عليه السّلام نقل شده. و گفته‌اند در هر نماز، عيّاشى از حضرت مجتبى عليه السّلام نقل كرده كه چون بنماز بر ميخاست بهترين لباسهاى خويش را مى‌پوشيد از آنحضرت علت اين كار پرسيدند فرمود: خدا زيباست زيبائى را دوست دارد

إِنَّ اللَّهَ جَمِيلٌ يُحِبُّ الْجَمَالَ.

براى خدايم آراسته ميشوم و او ميفرمايد «خُذُوا زِينَتَكُمْ‌ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ» لذا دوست ميدارم كه بهترين لباسهايم را بپوشم از امام صادق عليه السّلام اخذ زينت، شانه زدن نقل شده (مجمع).

«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدِينَ‌ زِينَتَهُنَ‌ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها ...» نور: 31.