روايات اهل بيت عليهما السلام درباره زينت چنين است.

1- فضيل بن يسار گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم آيا دو بازوى زن از زينت است كه خدا فرموده‌ «وَ لا يُبْدِينَ‌ زِينَتَهُنَ‌ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ»؟ فرمود:

نَعَمْ وَ مَا دُونَ الْخِمَارِ مِنَ‌ الزِّينَةِ وَ مَا دُونَ السِّوَارَيْنِ.

» يعنى آنچه رو سرى آنرا ميپوشاند (از سر و گردن) و بالاتر از دو دستبند از زينت است. در اين روايت گردن، موى سر، بازوها و غيره مصداق زينت‌اند.

2- زراره از امام صادق عليه السّلام از:

«إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها» پرسيد فرمودند:

«الزِّينَةُ الظَّاهِرَةُ الْكُحْلُ وَ الْخَاتَمُ».

يعنى: زينت ظاهر سرمه چشم و انگشتر است.

3- ابو بصير از آنحضرت از «وَ لا يُبْدِينَ‌ زِينَتَهُنَ‌ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها» پرسيد فرمود:

«الْخَاتَمُ وَ الْمَسَكَةُ وَ هِيَ الْقُلْبُ».

يعنى انگشتر و دستبند. كافى ج 6 ص 521.

على هذا مراد از زينت در آيه اعم از زيور و زينت طبيعى است در روايت ديگر راوى بامام گفت كدام قسمت از بدن جايز است مرد نامحرم به بيند فرمود:

«الْوَجْهُ وَ الْكَفَّانِ وَ الْقَدَمَانِ».

چهره و دو دست و دو پا. 20 ربيع الاول 1392.