و شراب از فائده آنها بيشتر است گر چه با مقايسه آيهقُلْ إِنَّما حَرَّمَ
رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْيَ
بِغَيْرِ الْحَقِّ ...
اعراف: 33 حرمت خمر از آيه استفاده ميشود زيرا اين آيه مكّى است و
روشن ميكند كه «اثم» تحريم شده است و آيه بقره مدنى است
و بوجود اثم در خمر تصريح ميكند على هذا اثم حرام و در نتيجه خمر حرام است و حضرت
موسى بن جعفر عليه السلام چنانكه خواهد آمد براى مهدى عباسى چنين استدلال فرموده
است.
2-يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ
أَنْتُمْ سُكارى حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ ...نساء: 43 يعنى شما كه ايمان
آوردهايد در حال مستى بنماز نيايستيد تا بدانيد چه ميگوئيد. اين آيه نيز در مدينه
نازل شده و فقط از مستى در حال نماز نهى ميكند و بنظر ميايد كه مسلمين هنوز از
شراب دست نكشيده بودند كه در بعضى حالات از آن نهى شدند. چنانكه نقل شده بعضى از
صحابه بعد از نزول اين آيه باز شراب ميخوردند چنانكه خواهد آمد.
اين دو آيه مدنى است و صريح در نهىاند، جمله «فَاجْتَنِبُوهُ»وفَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَروشن ميكند كه ديگر كسى حق ندارد
بآن نزديك شود و ايضا چنانكه در الميزان گفته:فَهَلْ أَنْتُمْ
مُنْتَهُونَميفهماند
كه تا آنزمان آنرا ترك نكرده بودند.
در الميزان ذيل آيه 90 مائده ميگويد: از زمخشرى در ربيع الابرار نقل
شده گويد: در باره خمر سه آيه نازل شد:يَسْئَلُونَكَ عَنِ