دو درخت خرما و انگور است ...» در قاموس ميگويد: خمر آنست كه مستى آورد و از انگور باشد و يا اعمّ از انگور و غير آن ولى عموم اصّح است زيرا خمر تحريم شد در حاليكه در مدينه شراب انگور نبود و شراب آنها از خرماى تر و خرماى خشك بود.

در الميزان فرموده: خمر بنا بر آنچه از لغت بدست ميايد هر مايعى است كه براى مست كردن درست شده باشد عرب از اقسام آن فقط شراب انگور و خرما و جو را ميدانست. مردم بتدريج در اقسام آن اضافه كردند تا امروز كه داراى انواع زياد است. بحسب درجات مست كردن و همه آنها خمر است.

جريان تحريم خمر

ناگفته نماند: نظر اسلام در تحريم شراب، مست كردن آن است و هر آنچه مست كننده باشد خمر و حرام است چنانكه از مجمع و قاموس و الميزان نقل شد و در باره آب جو روايت شده‌

«الْفُقَّاعُ خَمْرٌ اسْتَصْغَرَهُ النَّاسُ».

يعنى آبجو خمر است ولى مردم آنرا كوچك شمرده‌اند.

راجع بترتيب آيات خمر بايد دانست كه لحن آيات تا حدّى با هم متفاوت است و ميشود از آنها استفاده كرد كه قرآن كريم با زمينه سازى و مقدّمه چينى و بالاخره با آماده كردن مردم آنرا حرام كرده است، ولى در اصل شريعت اسلام و تمام اديان مطلقا حرام است و غير معقول است كه بگوئيم خداوند آنرا در دينى و يا در زمانى حلال كرده است، چيزيكه مزيل عقل است امكان ندارد در دين خدا حلال شده باشد. اينك آيات را نقل ميكنيم:

1- يَسْئَلُونَكَ عَنِ‌ الْخَمْرِ وَ الْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِما إِثْمٌ كَبِيرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُما أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما ...

بقره: 219.

لحن اين آيه چندان تند نيست.

فقط حاكى از آنست كه ضرر قمار