ث‌

ثَاءٌ

حرف پنجم از الفباى فارسى و حرف چهارم از الفباى عربى است معناى بخصوصى ندارد و جزء كلمه واقع ميشود.

ثبُوت: استقرار. ... فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها نحل: 94 تا مبادا قدمى بعد از استقرارش بلغزد.

اثبات و تثبيت هر دو بمعنى ثابت و مستقرّ كردن است‌ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْباءِ الرُّسُلِ ما نُثَبِّتُ‌ بِهِ فُؤادَكَ‌ هود: 120 از اخبار پيامبران آنچه را كه با آن قلب تو را مستقرّ ميكنيم، بر تو حكايت مى‌نمائيم.

و با نقل آنها دل تو را از اضطراب و تشويش بسكون و آرامش و ثبوت ميبريم‌ وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِيُثْبِتُوكَ‌ أَوْ يَقْتُلُوكَ أَوْ يُخْرِجُوكَ ...

انفال: 30.

آيه شريفه در باره مذاكرات دار الندوه مكّه است كه راجع بحضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلّم سه پيشنهاد كردند كه او را از مكّه بيرون كنند يا زندانى نمايند و يا بكشند. على هذا مراد از «لِيُثْبِتُوكَ» محبوس كردن آنحضرت ميباشد.

وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما يُوعَظُونَ بِهِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ أَشَدَّ تَثْبِيتاً نساء:

66 هر گاه بموعظه عمل ميكردند براى آنها بهتر بوده و آنها را در ايمان بيشتر تثبيت ميكرد يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ تَثْبِيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ ... بقره: 265 ظاهرا مراد آنست كه اموال خود را براى خوشنودى خدا خرج ميكنند و نفس خود را با ابتغاء مرضاة خدا ثابت ميكنند و با منّت و اذيّت بعدى از ابتغاء مرضاة عدول نميكنند. آيه در مقابل انفاق ريائى و انفاق اذيّتى است‌