مائده: 12- 13، جملهنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُكِّرُوا بِهِبا ملاحظهأَ لَمْ تَرَ إِلَى
الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيباً مِنَ الْكِتابِكه در آل- عمران آيه 23 و در نساء
آيه 44 و 51 آمده است دلالت بر آن دارد كه مقدار معتنابهى از تورات مانده و قسمت
معتنابهى هم از بين رفته است زيرا حظّ و نصيب هر دو بيك معنى است.
2- اينكه
قسمتى مهمّ از بين رفته است ازأُوتُوا نَصِيباً مِنَ الْكِتابِروشن گرديد.
3- در
سوره بقره ضمن نقل حال يهود آمدهوَ مِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لا يَعْلَمُونَ الْكِتابَ إِلَّا
أَمانِيَّ وَ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ. فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ
الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا
بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ
لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ 78- 79.
اين آيه روشن ميكند كه علماء يهود چيزهائى مينوشتند و آنرا بخدا نسبت
ميدادند و عوامشان نيز آنها را باور ميكردند.