روايتهاى مربوط به رضاع، كليه افرادى را كه به واسطه رضاع نكاح با
آنان حرام مىشود، بيان نكردهاند؛ مگر روايت پيامبر اكرم (ص) كه مطابق آن، هر عنوانى
از عنوانهاى هفتگانه مربوط به قرابت نسبى يا غير آنكه موجب حرمت نكاح با زن مىشود،
در صورتى كه از رضاع حاصل شود نيز باعث ايجاد حرمت خواهد شد. واژههاى به كار رفته در حديث مقصود از «ما» ى موصول. شيخ انصارى معتقد است كه مطابق كلام پيامبر
(ص)، هر عنوانى كه شارع به علت علاقه نسبيت تحريم را در آن مقرر كرده است، به دليل
وجود رضاع نيز حرام خواهد بود. بنابراين، مقصود از «ما» ى موصول، يك عنوان كلى است
كه بين آنچه از نسب حاصل مىشود و آنچه ناشى از رضاع است، اشتراك دارد. مانند عنوان مادر (ام) كه يك عنوان واحد است و به هر دو سبب- نسبت و
رضاع- نكاح با او حرام است. البته اينكه كاربرد لفظ مادر در مورد قرابت رضاعى،
مجاز است ايجاد اشكال نمىكند، زيرا هيچيك از عنوانهاى هفتگانه به صراحت در حديث
ذكر نشده است تا گفته شود مقصود حديث معانى حقيقى عنوانهايى است كه به سبب وجود
نسب ايجاد شدهاند و معانى مجازى را شامل نمىشود، بلكه از ماى موصول مندرج در
حديث استنباط مىشود كه تمام مصداقهاى اين عناوين، اعم از حقيقى و مجازى، مشمول
حكم حديث است. شيخ انصارى در ادامه مىگويد كه چنانچه استنباط مذكور از «ما»
پذيرفته نشود و گفته شود كه مقصود از آن فقط عنوانهاى نسبى است، بايد از تقدير در
كلام سود ببريم. به اين صورت كه گفته شود: «يحرم من الرّضاع نظير كلّ عنوان من
العنوانات النّسبية الّتى يحرم من النّسب».[1] مقصود از «من النسب». آنچه از نظر نسب حرام است، فقط همان مواردى است
كه[1] مكاسب؛ ص 382.