كه سرآمد تفاسير است، مكشوف مى گردد كه تلخيص همين تفسير است. فخر رازى نيز در اساس تفسير كبير خود از انوار آن اقتباس نموده است».
از ديگر اقوال چشم مى پوشيم و به تشريح نام تفسير شيخ، دل مى سپاريم.

رَوح الجنان و رُوح الجنان

رَوح، (به فتح راء) به معنى سكون، آرامش، نسيم و، رُوح (به ضم راء) به معنى جان است و جِنان (به كسر جيم) جمع جنّت، و جَنان دوم (به فتح جيم) به معنى دل است.
و به تصرف بعض ناسخان، نام اين تفسير در برخى از كتب تصحيف شده و روح الجنان را روض الجنان نوشته اند. چون از لطف اين «جناس» بى خبر بودند، روح الجنان را تكرار پنداشتند. اين تفسير بارها، با حواشى و تصحيح متعدد به چاپ رسيده است. در ايران اولين بار به سال (۱۳۰۸ق) به تصحيح مالك الشعراى صبورى رسيد و سالها پس از آن علامه قزوينى به طبع و اصلاح آن همت گماشت و مرحوم الهى قمشه اى نيز آن را در ده مجلد با حواشى مدوّن ساخت. و نيز طبع مُنقح و مصحّحى از سوى استاد علامه، جامع معقول و منقول «آقا ميرزا ابوالحسن شعرانى» در سيزده مجلد انجام يافت. «حاج ميرزا محمدكاظم صبورى» پس از فراغت از تصحيح آن قطعه اى بساخت كه در پى ابياتى از آن را مى خوانيم:
{۰ هر كه مى خواهد بداند راز قرآنگو بجو از نسخه تفسير رازى ۰}
{۰ «بوالفتوح» از اين همايون نامه زيبدفخر جويد بر هزاران «فخر رازى» ۰}
{۰ بارك اللّه نامه اى كز خواندن آنطاعت اهل نماز آيد نمازى ۰}
{۰ در حقيقت گر كتابى هست الحقباشد اين تفسير و غير از آن مجازى...الخ ۰}
(۵۸۲، ديوان صبورى)