فضل و بزرگى، و اولاد امجاد «بديل بن ورقاء الخزاعى»، كه از كبار صحابه و اكابر خزاعه بوده، از مشاهير روزگار است و بالجمله مآثر فضل و مساعى جميله او در تفسير كتاب كريم و ابطال تأويلات سقيم مخالفان لئيم و تعسفات نامستقيم مبتدعيان رجيم، بر همگنان مخفى نيست و از تفسير فارسى او ظاهر مى شود كه معاصر صاحب كشاف بوده و بعضى از اشعار زمخشرى به او رسيده است، اما كشاف به نظر او نرسيده است».
محمدباقر خوانسارى صاحب روضات الجنات
«الشيخ جمال الملة والحق والدين، الحسين بن على بن محمد بن احمد خزاعى النيشابورى الاصل معروف به شيخ (ابى الفتوح) الرازى المفسر الفارسى المشهور، از اعلام علماى تفسير و كلام و اعاظم فضلاى ناقلين احاديث قرن ششم».
محمدتقى بهار صاحب سبك شناسى «از علماى تفسير و كلام و اعاظم فضلاى ناقل احاديث و از نويسندگان بزرگ ادب فارسى قرن ششم هجرى است. شيخ ابوالفتوح مؤلفاتى دارد و مهم تر از همه تفسير قرآن اوست.
تاريخ دقيق ولادت و رحلت او به درستى حاصل نيامده است. وى در شهر رى درگذشت و در جوار بقعه «امامزاده حمزه» به خاك سپرده شد».

مشايخ روايى ابوالفتوح

۱. شيخ ابوالوفاء عبدالجبار بن عبداللّه بن على مقرى رازى شاگرد شيخ ابوجعفر طوسى، است و سلسله اجازات، از شيخ طوسى غالباً به او منتهى مى شود.
۲. شيخ ابو على حسن بن محمد فرزند شيخ طوسى است كه او را مفيد ثانى مى گفتند. و شيخ ابوالفتوح بايد در عراق به خدمت او رسيده و اجازه گرفته باشد.
۳. سه ديگر از مشايخ ابوالفتوح، پدرش شيخ على بن محمد است.