شيخ منتجب الدين ابوالحسن على بن عبيداللّه بن الحسن بن الحسين بن بابويه رازى (م ۵۸۶ق) صاحب فهرست، سوم رشيدالدين ابوجعفر محمد بن على بن شهرآشوب مازندرانى مشهور به ابن شهرآشوب (م ۵۸۸ق) صاحب كتاب معالم العلماء. دو نفر اخير كه از شاگردان شيخ بوده اند، شرح حال استاد را از نظر فقه و حديث مورد توجه قرار داده اند؛ بدين معنى كه مقام وى در حديث و فقه و تفسير در چه پايه و اينكه از چه كسانى روايت كرده است و بيش از اين چيزى ننوشته اند تا به استناد آن بتوان از تاريخ ولادت، تاريخ وفات، حوادث ايام عمر، اخلاق، محل اقامت، مسافرتها، و ساير ويژگيهاى زندگانى شيخ آگاهيهايى حاصل نمود. برخى از مورخان و صاحبان كتب رجال از جمله صاحبان: روضات الجنّات، مجالس المؤمنين، خاتمه مستدرك، حديقة الشيعه، بحارالانوار، نزهة القلوب، جنّة النعيم و تصانيف ديگر، همه اقتباساً مطالبى از سه مأخذ و منبع مذكور آورده اند.

سخن بزرگان درباره ابوالفتوح

شيخ منتجب الدين (م ۵۸۵ق) در فهرست اين گونه آورده:
«شيخ امام جمال الدين ابوالفتوح، عالم و مفسر و واعظ متدين بود. او را تصانيفى است؛ از آن جمله: تفسير موسوم به رَوض الجنان و رُوح الجنان و روح الاحباب و روحُ الالباب. هر دو كتاب مزبور را من بر مؤلف قرائت نموده ام».
ابن شهرآشوب صاحب معالم العلماء «استاد من ابوالفتوح بن على رازى. از تأليفات اوست، تفسير قرآن به زبان فارسى كه تفسيرى شگفت است».
قاضى نوراللّه شوشترى «قُدوةُ المفسرين الشيخ ابوالفتوح الحسين بن على بن محمد بن احمد الخزاعى الرازى رحمه الله، از اعلام علماى تفسير و كلام و عظماى ادباى انام است و از خاندان