علامه بزرگوار مرحوم طباطبايى كمتر مفسرى است كه در دام اين آفت شيطانى گرفتار نشده باشد و علت آن هم علاوه بر رواج و گسترش اين قبيل احاديث، تمسك بى حساب و كتاب برخى از مفسران و محدّثان به انواع احاديث و پذيرش بى چون و چراى آنهاست، بى توجّه به اينكه با صريح عقل و آيات محكم قرآنى مخالف است يا خير؟! [1]
علامه طباطبايى در برابر اسرائيليات موضع نقّادانه بسيار شديد و سرسختانه اى اتخاذ كرده است و در جاى جاى الميزان به ارزيابى و عيار سنجى اين پديده شوم و نامبارك پرداخته است. مرحوم علامه شعرانى هم از انديشمندان بيدار دل و روشن ضمير معاصر است كه در حواشى و تعليقات متعدد خويش، به كرّات به نقد و بررسى اسرائيليات اقدام نمود و راهيابى بسيارى از قصه ها و داستانهاى عجيب و غريب و مبالغه ها و گزافه گوييهاى عقل سوز و نقل ستيز را در كتابهاى تفسير و حديث معلول اين عامل ناميمون مى داند. ايشان، اگر چه همانند علامه طباطبايى با شدّت و حدّت زيادى با اين قضيه برخورد نكرده است و ظاهراً براى توجيه اقدام مفسران و محدّثان گذشته در نقل اين گونه قصص، با لحنى بالنسبه ملايم به رد اسرائيليات اقدام نموده است، ولى آنچه مسلّم است در هيچ موردى هرگز به توجيه اين قبيل احاديث نپرداخته، بلكه برعكس، هرجا به روايتى از اين دست برخورد نمود بلافاصله به نقد و طرد آن اقدام نمود؛ مثلاً در بحث روايتى ذيل آيه ۲۵۴ سوره بقره از تفسير ابوالفتوح رازى مى فرمايند:
«اين حديثهاى مطعون با اندكى مبالغه از كتب يهود مأخوذ است و چنان كه گفتيم اعتبار به كتب آنان نيست و نويسندگان تواريخ آنان از مسموعات خود حكاياتى با غايت اختلال نقل كرده اند». [2]

[1] پژوهشهاى قرآنى، ش ۲، ص ۱۶۳.

[2] تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۲، ص ۳۰۸.