(۲۴)

سيرى در قصه هاى متون تفسيرى طبرى

و ابوالفتوح رازى [1]

صابر امامى

الف) تفسير طبرى

ابوجعفر محمد بن جرير بن يزيد بن كثير بن غالب طبرى در سال ۲۲۴ يا ۲۲۵ق در آمل به دنيا آمد و در سال ۳۱۰ق در بغداد چشم از جهان فرو بست.
او خود مى گويد كه در هفت سالگى همه قرآن را حفظ بوده است و در هشت سالگى براى مردم نماز گزارده است. در نه سالگى حديث نوشته است و به خاطر رؤيايى كه به سراغ پدرش آمده بود، در تحصيل و درس و بحث او اهتمام زيادى مبذول داشته است.
طبرى از آمل به رى، بغداد و كوفه و مصر سفر مى كند. يك بار به آمل برمى گردد. او در اين سفرها به استماع حديث و نگارش و جمع آورى آن مى پردازد و به اين ترتيب در پايان سفرهاى تحصيلى اش به گنجينه اى از حديث و قصه و تاريخ تبديل مى شود.
او سرانجام براى هميشه ساكن بغداد مى شود و همه عمر پربار خود را به نوشتن آموخته هاى فراوانش، كه از استادهاى ممتاز مدارس و شهرهاى گوناگون به دست آورده بود، مشغول مى شود.

[1] ساطير در متون تفسيرى، صابر امامى، گنجينه فرهنگ، تهران، ۱۳۸۱ش، ص ۲۱۷ ـ ۲۲۷ و ص ۱۷۸ ـ ۱۸۵ .