مقام على عليه السلام در بهشت

«جابر روايت كرد از ابو جعفر الباقر عليه السلام كه او گفت: رسول را پرسيدند عن قوله: «طُوبى لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآب» گفت: «طوبا» درختى است در بهشت؛ اصل آن در سراى من است و شاخ هاى آن بر اهل بهشت. پس از آن يكى ديگر درآمد و هم اين سؤال كرد كه «طوبا» چيست؟ رسول صلى الله عليه و آله گفت، درختى است در بهشت؛ اصل آن در سراى على و شاخهاى آن بر اهل بهشت. گفتند: يا رسول اللّه ! نه تو را پرسيدند هم اين ساعت گفتى: درختى است اصل آن در سراى من است و اكنون مى گوى اصل آن در سراى على است؟ چگونه باشد؟ گفت: نه سراى من و سراى على در بهشت يكى است و ما هر دو در يك سراى باشيم» [1] .

علم على عليه السلام

«در تفسير اهل البيت مى آيد كه اولُوا العِلْم، اميرالمؤمنين على عليه السلام است [بَيانُهُ] قَولُهُ: «وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلمُ الِكتابِ» و اگر علماى اهل اسلام يا علماى اهل كتاب يا مهاجر و انصار صحابه، آيت محتمل باشد ايشان را او اولى تر كه اگر از صحابه شمارى اش، رأس و رئيس ايشان است، و اگر از اهل البيت گوى، اوّل و پيشواى ايشان است، و اگر از علماى ايمان گويى او مقدّم ايشان است، و اگر احبار اهل كتاب گويى او به كتاب ايشان از ايشان عالم تر است» [2] .
«در خبر است كه: مردى با اميرالمؤمنين على عليه السلام در حرب صفّين بود. او را گفت: يا اميرالمؤمنين! أخْبِرنا مَسِيرَنا إلَى الشّامِ أكانَ بقَضاءٍ مِنَ اللّه ِ وَ قَدَرٍ؛ خبر ده ما را از رفتن ما به شام به قضا و قدر خداى بود يا نه؟ گفت: وَ اللّه ِ ما هَبَطنا و ادِياً وَ لا عَلَونا تَلْعَةً وَلا وَطِئنا مَوْطِئاً إلاّ بَقَضاءٍ مِنَ اللّه ِ وَقَدَرٍ؛ گفت: به خداى كه هيچ بلند برنشديم، و هيچ نشيب فرو نيامديم. و پاى بر هيچ جاى ننهاديم اِلاّ به قضا و قدر خدا.

[1] همان، ج ۱۱، ص ۲۲۳.

[2] همان، ج ۴، ص ۲۳۰.