الف) در زير درختانش جويها مى رود. هر گه كه ايشان را از آنجا روزى مى دهند... گويند اين ميوه هاست كه ما را در دنيا دادند (ج ۱، ص ۷۱).
ب) مى رود از زير آن جويها. هر گه كه روزى دهند ايشان را از آن ميوه اى روزى اى، گويند:... اين آن است كه ما را روزى دادند پيش از اين.
«وَهُمْ فِيها خالِدُونَ» (همان جا). الف) ايشان در بهشت مخلِّد مؤبّد باشند (ج ۱، ص ۱۷۴).
ب) و ايشان در آنجا هميشه باشند.
«فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ» (بقره ۲: ۲۶)
الف) اما مؤمنان دانند كه اين حق است و صدق است و از نزديك خداست (ج ۱، ص ۱۷۸).
ب) دانند كه آن درست است از خداى ايشان را.
«يُضِلُّ بِهِ كَثِيراً وَيَهْدِي بِهِ كَثِيراً» (همان جا).
الف) تا اضلال كند به آن بسيارى كس را و هدايت كند به آن بسيارى را.
ب) گمراه كند به آن بسيارى را و راه نمايد به آن بسيارى را.
«وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ»(بقره ۲: ۱۵۵).
الف) و ما امتحان كنيم و بيازماييم شما را به چيزى... از ترس و گرسنگى و نقصان مال و تنها (ج ۲، ص ۲۳۹).
ب) و بيازماييم شما را به چيزى از ترس و گرسنگى و كاستنى از مالها و جانها.
«الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ» (بقره ۲: ۱۴۷).
الف) حق از خداى تو پيدا شد و پديد آمد، نگر تا در او شك نكنى (ج ۲، ص ۲۱۷).
ب) حق از خداى تو است. مباش از جمله شك كنندگان!