نزديك گلوها باشد؛ داند / مى داند؛ خيانت چشمها؛ و آنچه بپوشد دلها / و آنچه نهان دارد دلها.
نتيجه حاصل از اين شمارش آنكه، حدود ۴۶ مورد در هر دو متن مشترك است. با توجّه به اينكه عمدى در انتخاب اين آيات نبوده است، مى توان به قياس همين نتيجه را در ديگر آيات قرآنى و ترجمه فارسى شده آن تعميم داد.

موارد اختلاف در هر دو اثر

آن كسها / آنان كه؛ آواز دهند / ندا كنند؛ تنهاى شما را / شما با خود؛ سوى گرويدگان / شما را با ايمان؛ بار خداوند ما / خداى ما؛ مقرّ آمديم / اقرار داديم؛ به گناهان خود / به گناه خود؛ آن تانست [1] / آن به آن است؛ به خداى يگانه / خداى را يكى؛ داورى / حكم؛ بالاترين / بزرگوار؛ آنك بنمود / كه نمايد؛ فرو فرستاد / فرو مى آرد؛ و نه پند گيرد / و انديشه نكند؛ مگر / الاّ؛ بازگردد / تايب باشد؛ دين / طاعت؛ وگر دشوار دارند / و اگر كاره باشند؛ برداشته پايگاهها / بردارنده درجات؛ بفرستد جبريل را / برافگند وحى؛ تا بيم كند روز به هم رسيدن / تا بترساند از روز قيامت؛ نه پنهان شود / پوشيده نماند؛ شكننده كامها و غلبه كننده / قهر كننده بندگان است؛ هر تنى را / هر نفسى را؛ و نيست هيچ ظلم و ستم امروز / ظلم نيست امروز؛ بيم كن / بترسان؛ روز نزديكى / روز قيامت؛ خشم كنان / فرو برندگان؛ نيست ستم كاران / نباشد ظالمان را؛ هيچ دلسوزى / از خويش؛ خواهش گرى / شفاعت خواهى؛ فرمان برند او را / اجابتش كنند.
در ملاحظه موارد فوق اين نكته حاصل مى شود كه ۳۲ مورد در متن واحد، از جنبه صورى و شكل كلمات و تركيبات و تعابير محلّ اختلاف است.
با توجّه به ملاحظات فوق ـ موارد مشترك و اختلاف ـ نتيجه آن مى شود كه

[1] كذا در ترجمه تفسير طبرى، شايد كه كلمه به صورت: «بانست / به آن است» بوده باشد.