مشايخ شاگردانش منتجب الدين رازى وابن شهر آشوب هم بوده است . ابن شهر آشوب در معالم العلماء و در ضمن ترجمه نجم الدين جعفر بن نما روايت ابو الفتوح را از قاضى مذكور از احمد بن على بن قدامه (م ۴۸۶ق) از سيد مرتضى ـ رحمهم اللّه ـ نقل كرده است .
جار اللّه ابو القاسم محمود بن عمر حنفى مقزلى زمخشرى
محمود بن محمّد بن عمر، ملقّب به جار اللّه و مكنا به ابو القاسم، مولدش در زمخشر خوارزم به سال ۴۶۷هجرى بود . او فنون ادب را از ابو نصر اصفهانى و ابو منصور خارئى و على بن مظفر نيشابورى و ديگران فرا گرفت . مدتى به كرت بغداد رفت وچندى مجاورت كعبه گزيدوازآن روى اورالقب جاراللّه دادند .وفات وى به جرجانيه خوارزم در سال ۵۳۸هجرى بود . تفسير كشاف و اساس البلاغة و ربيع الابرار از اوست .
او در اول معتزلى بود و در آخر عمر به مذهب تشيع گراييد. [1]
ابوالفتوح در چند جاى تفسير خود از جمله در تفسير آيه «الَّذِى جَعَلَ لَكُم مِّنَ الشَّجَرِ الْأَخْضَرِ نَارًا» در سوره يس گويد:
شيخ ما ابو القاسم محمود عمر زمخشرى گفت ... .
چنان كه پيش تر گفته شد، معلوم نيست كه آيا زمخشرى به رى رفته و يا ابوالفتوح به بخارا رفته، ولى شاگردى او نزد زمخشرى بى شبهه است .
ابوالفتوح رازى در كلام دانشوران
دانشوران بسيارى به ستايش ابوالفتوح پرداخته و خود و آثار وى را ستوده اند . آنچه آنان در كلام خود آورده اند، تنها فرازهايى كوتاه است كه در عين كوتاهى بر جلدت قدر وى و نقاست آثارش دلالت دارند .

[1] لغت نامه دهخدا، ج ۸ ، ص ۱۱۳۷۷ .