شيخ ابو على حسن بن محمّد طوسى
او فرزند شيخ ابو جعفر محمّد بن حسن طوسى ـ عليه الرحمة ـ است كه او را مفيد ثانى مى گفتند . ودر مستدرك گويد : در كتاب بشارة المصطفى معلوم مى گردد كه او در سال ۵۱۵ زنده بوده و در لسان الميزان گويد : ابو على در حدود سال پانصد از دنيا رفت . و چون ابو على سفر به ملك ايران نكرده است، بلكه در زمان پدرش در بغداد بود و پس از آن به نجف اشرف منتقل شدند، بايد شيخ ابو الفتوح در عراق خدمت او رسيده و اجازه گرفته باشد. [1]
شيخ على بن محمّد بن احمد بن حسين نيشابورى رازى
يكى ديگر از مشايخ ابوالفتوح رازى پدر اوست كه پيش تر درباره او مطالبى آورده شد . بايد گفت كه هر جا مؤلف از جدش محمّد بن احمد روايت كرده، به توسط والد خود بوده است . چنان به نظر مى رسد كه جدّ مؤلف پيش از آن كه او در خور اجازه و اخذ حديث باشد، از دنيا رفته است .
ابو محمّد عبد الرحمن بن احمد نيشابورى
درباره او ـ كه عموى پدر ابوالفتوح است ـ نيز پيش تر سخن به ميان آمد و اساتيد و تأليفات او مورد اشاره قرار گرفت .
قاضى عماد الدين ابو محمّد بن حسن بن محمّد احمد استر آبادى
استر آبادى در رى قاضى بوده است . او در معرفى خود مى گويد :
أنا قاضى القضاة عماد الدين. [2]
وى از فقهاى حنفى بوده است و علاوه بر اين كه از مشايخ ابو الفتوح بوده، از

[1] همان، ص ۹.

[2] الأربعون حديثا، ص ۶۱ .