كهن ترين كلمات از آنِ دو شاگرد مبرّز او شيخ منتجب الدين رازى (م بعد از ۵۸۵ ق) و اين شهر آشوب مازندرانى (م ۵۸۸ق) است . منتجب الدين درباره او گفته است:
شيخ امام جمال الدين ابوالفتوح حسين بن على بن محمّد خزاعى رازى عالم و واعظ و مفسّر و متديّن او را تصانيفى است از آن جمله تفسير موسوم به روض الجنان [و روح الجنان] في تفسير القرآن در بيست مجلّد و روح الاحباب و روح الالباب في شرح الشهاب هر دو كتاب مزبور را من بر مؤلف آنها قرائت نموده ام. [1]
ابن شهر آشوب نيز گويد:
استاد من ابوالفتوح بن على رازى از تأليفات اوست:
روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن كه به زبان فارسى ولى عجيب (يعنى خوش آيند و مطبوع) است. [2]
همو در كتاب ديگر، ضمن بيان مشايخ خود، از ابوالفتوح رازى نام مى برد و در انتهاى همان فصل مى گويد:
ابوالفتوح روايت روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن را به من اجازه داده است. [3]
مؤلف كتاب بعض مثالب النواصب في نقض بعض فضائح الروافض، شيخ نصير الدين عبد الجليل بن أبي الحسين بن أبي الفضل قزوينى رازى كه از هم عصران شيخ بوده، در معرفى بزرگان مذهب جعفرى و ردّ اظهار صاحب كتاب بعض فضائح الروافض در باره شيخ چنين مى نويسد:
مگر به سمع اين قايل نرسيده كه مرتضى اعلم الهدى را رضى الله عنه چهار صد

[1] فهرست منتجب الدين، به نقل از بحارالأنوار، ج ۲۵، ص ۵ .

[2] معالم العلماء، ص ۱۲۸ .

[3] مناقب، ج ۱، ص ۹ .