استقرار زمخشرى بوده ـ محضر او را درك كرده است . البته بعيد هم به نظر نمى رسد كه چون رى در طول مسير زمخشرى قرار گرفته بوده، او چندى را هم در رى سپرى نموده باشد و در آن ايام مجلس درسى داير كرده باشد .
اينك به طور گذرا از زندگى هر يك از مشايخ ابوالفتوح سخن به ميان آيد .
شيخ ابوالوفاء عبد الجبار بن عبد اللّه بن على مقرى زارى
وى در عهد سلاجقه، فقيه شيعه در رى بود و از شيخ طوسى روايت نموده است . او در رى مدرسه اى بزرگ داشت كه در زمان ملكشاه و بركيارق براى شيعيان احداث گرديده بود [1] . در اين مدرسه چهار صد تن از فقيهان و متكلمان و متعلمان از بلاد مختلف جهان از محضرش استفاده مى جستند. [2]
شيخ منتجب الدين درباره او نوشته است:
شيخ مفيد عبد الجبار بن عبد اللّه بن على مقرى رازى فقيه شيعه در رى بود . در زمان او تمامى دانش آموزان بزرگ و دانشمند از محضرش استفاده كرده اند. او تمامى نوشته جات شيخ ابو جعفر طوسى را بر وى قرائت كرد و نيز از محضر سلار و ابن براج استفاده كرد و كتبى در فقه به فارسى و عربى نگاشت. [3]
شعرانى درباره او مى گويد:
سلسله اجازات از شيخ طوسى غالبا به او منتهى مى شود ... و در سال ۴۵۵ از شيخ طوسى اجازه روايت كتاب التبيان گرفت و در سال ۵۰۳ در رى حيات داشت. [4]

[1] رى باستان، ج ۱، ص ۵۳۶

[2] النقض، ص ۴۷ و ص ۱۸۲

[3] فهرست منتخب الدين، ص ۱۰۸؛ أمل الأمل، قسم ثانى، ص ۴۷۹

[4] تفسير ابوالفتوح رازى، ج ۱، ص ۸ .