" به نوح فرمان داديم كه كشتى بسازد، در حضور ما و طبق فرمان ما" (وَ اصْنَعِ الْفُلْكَ بِأَعْيُنِنا وَ وَحْيِنا) منظور از كلمه" اعيننا" (در برابر ديدگان ما) اشاره به اين است كه تمام تلاشها و كوششهاى تو در اين زمينه در حضور ما است، بنا بر اين با فكر راحت به كار خويش ادامه ده، طبيعى است اين احساس كه خداوند حاضر و ناظر است و محافظ و مراقب مى‌باشد به انسان هم توان و نيرو مى‌بخشد، و هم احساس مسئوليت بيشتر! و از كلمه" وحينا" چنين بر مى‌آيد كه نوح چگونگى ساختن كشتى را نيز از فرمان خدا مى‌آموخت، و بايد هم چنين باشد زيرا نوح پيش خود نمى‌دانست ابعاد عظمت طوفان آينده چه اندازه است تا كشتى خود را متناسب با آن بسازد، و اين وحى الهى بود كه او را در انتخاب بهترين كيفيتها يارى مى‌كرد.

در پايان آيه به نوح هشدار مى‌دهد كه از اين به بعد" در باره ستمگران شفاعت و تقاضاى عفو مكن چرا كه آنها محكوم به عذابند و مسلما غرق خواهند شد" (وَ لا تُخاطِبْنِي فِي الَّذِينَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ‌) اين جمله به خوبى مى‌فهماند كه شفاعت در باره همه كس ممكن نيست، بلكه شرائطى دارد كه اگر در كسى موجود نباشد پيامبر خدا هم حق شفاعت و تقاضاى عفو در مورد او ندارد (به جلد اول تفسير نمونه مراجعه شود) اما چند جمله هم در باره قوم نوح بشنويم: آنها به جاى اينكه يك لحظه با مساله دعوت نوح به طور جدى بر خورد كنند و حد اقل احتمال دهند كه ممكن است اينهمه اصرار نوح ع و دعوتهاى مكررش از وحى الهى سرچشمه گرفته، و مسئله طوفان و عذاب حتمى باشد، باز همانطور كه عادت همه افراد مستكبر و مغرور است به استهزاء و مسخره ادامه دادند:" و هر زمان كه گروهى از قومش از كنار او مى‌گذشتند و او و يارانش را سر گرم تلاش براى آماده ساختن چوبها و ميخها و وسائل كشتى سازى‌