پايه‌هاى وحدت اسلامى مى‌زند.

در آيه بعد، اشاره به رحمت و پاداش وسيع خداوند كه در انتظار افراد نيكوكار است، كرده و تهديدهاى آيه گذشته را با اين تشويقها تكميل مى‌كند و مى‌گويد:" هر كسى كار نيكى انجام داد، ده برابر به او پاداش داده مى‌شود" (مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها)" و هر كس كار بدى انجام دهد، جز به همان مقدار، كيفر داده نمى‌شود" (وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزى‌ إِلَّا مِثْلَها).

و براى تاكيد اين جمله را نيز اضافه مى‌كند كه" به آنها هيچگونه ستمى نخواهد شد" و تنها به مقدار عملشان كيفر مى‌بينند (وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ‌).

در اينكه منظور از" حسنة" و" سيئة" در آيه فوق چيست؟ و آيا خصوص" توحيد" و" شرك" است، يا معنى وسيعتر دارند؟ ميان مفسران گفتگو است، ولى ظاهر آيه هر گونه" كار نيك و فكر نيك و عقيده نيك و يا بد" را شامل مى‌شود، زيرا هيچگونه دليلى بر محدود كردن معنى حسنة و سيئة نيست.

1- منظور از" جاء به"

آن چنان كه از مفهوم جمله، استفاده مى‌شود، آن است كه كار نيك يا بد را همراه خود بياورد، يعنى به هنگام ورود در دادگاه عدل الهى، انسان نمى‌تواند دست خالى و تنها باشد، يا عقيده و عمل نيكى با خود دارد و يا عقيده و اعمال سويى، اينها همواره با او هستند و از او جدا نمى‌شوند و در زندگانى ابدى، قرين و همدم او خواهند بود.

در آيات ديگر قرآن نيز اين تعبير به همين معنى به كار رفته است، در آيه‌