آيا اگر جمعيتى به دستور پيامبرش عمل كند در حالى كه ديگران عمل نكنند تفرقه‌انداز و نفاق‌افكن محسوب مى‌شود؟ آيا اينها را بايد از راهى كه مى‌روند باز داشت تا اتحاد برقرار شود؟ يا آنها را كه از بى‌راهه مى‌روند؟! 3- تاريخ علوم اسلامى نشان مى‌دهد كه در غالب اين علوم شيعه پيشقدم بودند تا آنجا كه شيعه را به عنوان پديد آورندگان علوم اسلام مى‌شناسد [1] كتابهايى كه علماى شيعه در رشته تفسير و تاريخ و حديث و فقه و اصول و رجال و فلسفه اسلامى نوشته‌اند چيزى نيست كه بتوان آنها را پنهان ساخت و در تمام كتابخانه‌هاى آزاد موجود است (البته به استثناى اكثر كتابخانه‌هاى اهل تسنن كه معمولا اجازه ورود اين كتابها را به كتابخانه‌هاى خود نمى‌دهند در حالى كه ما اجازه ورود كتابهاى آنها را از قرنها قبل به كتابخانه‌هاى خود داده‌ايم!) و گواه زنده اين مدعا است.

آيا آنها كه اينهمه كتاب براى عظمت اسلام و پيشبرد تعليمات اسلام نوشته- اند، دشمنان اسلام بودند؟

آيا دشمنى سراغ داريد كه اينهمه دوستى و محبت كند؟

آيا كسى جز يك عاشق مخلص نسبت به قرآن و پيامبر ص مى‌تواند منشا اينهمه خدمت باشد؟

در پايان سخن بايد بگوئيم اگر مى‌خواهيد نفاق و تفرقه برچيده شود بيائيد بجاى تهمت به يكديگر، همديگر را آن چنان كه هستيم بشناسيم، زيرا اين گونه نسبتهاى ناروا نه تنها به وحدت اسلام كمك نمى‌كند، بلكه ضربه محكمى بر

[1] براى آگاهى از مدارك اين موضوع به كتاب" تاسيس الشيعة لعلوم الاسلام" و كتاب" اصل الشيعة و اصولها" كه هر دو خوشبختانه به فارسى ترجمه شده‌اند، اولى تحت عنوان" شيعه و يا پديد آورندگان علوم اسلامى"، و دومى تحت عنوان" آئين ما" انتشار يافته است، مراجعه نمائيد.