پاسخ اين سؤال از گفته بالا نيز روشن مى‌شود، زيرا آيه منحصر به زمان معينى نيست و وظيفه مسلمانان را در تمام اعصار و قرون روشن مى‌سازد، و به عبارت ديگر مى‌توانيم چنين بگوئيم كه اولوا الامر در زمان پيامبر ص خود پيامبر ص بود زيرا پيغمبر اكرم ص دو منصب داشت يكى منصب" رسالت" كه در آيه به عنوان‌ أَطِيعُوا الرَّسُولَ‌ از او ياد شده و ديگر منصب" رهبرى" و زمامدارى امت اسلامى" كه قرآن به عنوان اولوا الامر از آن ياد كرده، بنا بر اين پيشوا و رهبر معصوم در زمان پيامبر ص خود پيامبر ص بود كه علاوه بر منصب رسالت و ابلاغ احكام اسلام، اين منصب را نيز به عهده داشت، و شايد تكرار نشدن" اطيعوا" در بين" رسول" و" اولوا الامر" خالى از اشاره به اين معنى نباشد، و به عبارت ديگر منصب" رسالت" و" منصب اولوا الامرى" دو منصب مختلف است كه در وجود پيامبر ص يك جا جمع شده ولى در امام از هم جدا شده است و امام تنها منصب دوم را دارد.

3- اگر منظور از اولوا الامر امامان و رهبران معصوم است، پس چرا در ذيل آيه كه مسئله تنازع و اختلاف مسلمانان را بيان مى‌كند مى‌گويد: فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِي شَيْ‌ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ذلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلًا:" اگر در چيزى اختلاف كرديد آن را به خدا و پيامبر ص ارجاع دهيد اگر ايمان به پروردگار و روز بازپسين داريد، اين براى شما بهتر و پايان و عاقبتش نيكوتر است"- همانطور كه مى‌بينيم در اينجا سخنى از اولوا الامر به ميان نيامده و مرجع حل اختلاف تنها خدا (كتاب اللَّه، قرآن) و پيامبر (سنت) معرفى شده است.

در پاسخ اين ايراد بايد گفت: اولا اين ايراد مخصوص تفسير دانشمندان شيعه نيست بلكه به ساير تفسيرها نيز با كمى دقت متوجه مى‌شود و ثانيا شكى نيست كه منظور از اختلاف و تنازع در جمله فوق، اختلاف و تنازع در احكام است نه در مسائل مربوط به جزئيات حكومت و رهبرى مسلمين، زيرا در اين مسائل مسلما