از آنچه گفتيم روشن شد كه منظور از" ناس" در أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ‌ پيامبر اسلام و خاندان او است، زيرا ناس به معنى جمعى از مردم است، و اطلاق آن بر يك نفر (تنها شخص پيامبر) ما دامى كه قرينه‌اى در كار نباشد جايز نيست‌ [1] به علاوه كلمه آل ابراهيم (خاندان ابراهيم) قرينه ديگرى است كه منظور از ناس، پيامبر اسلام و خاندان او است، زيرا از قرينه مقابله، چنين استفاده مى‌شود كه ما اگر به خاندان بنى هاشم چنين موقعيتى را داديم تعجب ندارد، زيرا به خاندان ابراهيم نيز بر اثر شايستگى، آن همه موقعيت معنوى و مادى بخشيديم.

در روايات متعددى كه در منابع اهل تسنن و شيعه آمده است تصريح شده كه منظور از" ناس" خاندان پيامبر ص مى‌باشد:

از امام باقر ع در ذيل اين آيه چنين نقل شده است كه فرمود: خداوند در خاندان ابراهيم پيامبران و انبياء و پيشوايان قرار داد (سپس به يهود خطاب مى‌كند) چگونه حاضريد در برابر آن اعتراف كنيد، اما در باره آل محمد ص انكار مى‌نمائيد [2] و در روايت ديگرى از امام صادق ع مى‌خوانيم كه در باره اين آيه سؤال كردند فرمود:

نحن المحسودون‌

: يعنى مائيم كه در مورد حسد دشمنان قرار گرفته‌ايم‌ [3] و در تفسير در المنثور از ابن منذر، و طبرانى از ابن عباس، نقل شده است كه در باره اين آيه مى‌گفت: منظور از" ناس" در اين آيه مائيم نه ديگران.

سپس قرآن در آيه بعدى ميگويد:" جمعى از مردم آن زمان به كتاب آسمانى كه بر آل ابراهيم نازل شده بود ايمان آوردند و بعضى ديگر نه تنها ايمان‌

[1]- كلمه" ناس" اسم جمع است و ضمير جمع كه در آيه به آن برگشته نيز اين معنى را تاييد مى‌كند.

[2] و [3] - تفسير برهان جلد اول صفحه 376- و در تفسير روح المعانى نيز حديثى به همين مضمون نقل شده است (روح المعانى جلد پنجم صفحه 52)