به علاوه آنها هيچگاه شايستگى حكومت مادى و معنوى بر مردم را ندارند، زيرا آن چنان روح انحصارطلبى بر آنان چيره شده كه اگر چنان موقعيتى را پيدا كنند به هيچكس، هيچ حقى، نخواهند داد، و همه امتيازات را دربست به خودشان تخصيص مى‌دهند! (فَإِذاً لا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِيراً) [1] بنا بر اين با توجه به اينكه قضاوت يهود از چنين روحيه‌اى سرچشمه گرفته كه همواره حق را به خود يا به كسانى مى‌دهند كه در مسير منافع آنها باشند مسلمانان هرگز نبايد از اين گونه سخنان، نگرانى بخود راه دهند.

2- اين گونه قضاوتهاى نادرست از حسادت آنها نسبت به پيامبر ص و خاندانش سرچشمه مى‌گيرد و به همين دليل بى ارزش است، آنها بر اثر ظلم و ستم و كفران نعمت، مقام نبوت و حكومت را از دست دادند، و به همين جهت مايل نيستند اين موقعيت الهى به دست هيچكس سپرده شود، و لذا نسبت به پيامبر اسلام ص و خاندانش كه مشمول اين موهبت الهى شده‌اند حسد مى‌ورزند، و با آن گونه قضاوتهاى بى اساس مى‌خواهند آبى بر شعله‌هاى آتش حسد خويش بپاشند (أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى‌ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ‌).

سپس مى‌فرمايد: چرا از اعطاى چنين منصبى به پيامبر اسلام ص و خاندان بنى هاشم تعجب و وحشت مى‌كنيد و حسد مى‌ورزيد در حالى كه خداوند به شما و دودمان آل ابراهيم، كتاب آسمانى و حكمت و دانش و حكومت پهناورى (همچون حكومت موسى و سليمان و داود) داد، اما متاسفانه شما مردم ناخلف آن سرمايه‌هاى معنوى و مادى پر ارزش را بر اثر شرارت و قساوت از دست داديد (فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ آتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظِيماً).

[1]-" نقير" از ماده نقر (بر وزن فقر) به معنى كوبيدن چيزى است كه منتهى به ايجاد حفره و سوراخ شود و منقار را نيز به همين دليل منقار گفته‌اند و بعضى مى‌گويند: نقير همان گودى بسيار كوچكى است كه در پشت هسته خرما به چشم مى‌خورد و معمولا كنايه از امور بسيار كوچك مى‌باشد.