چنين است" [1] كوتاه سخن اينكه خداوند احد و واحد است و يگانه و يكتا است نه به معنى واحد عددى، يا نوعى و جنسى، بلكه به معنى وحدت ذاتى، و به عبارت روشنتر وحدانيت او به معنى عدم وجود مثل و مانند و شبيه و نظير براى او است.

دليل اين سخن نيز روشن است: او ذاتى است بى نهايت از هر جهت، و مسلم است كه دو ذات بى نهايت از هر جهت غير قابل تصور است، چون اگر دو ذات شد هر دو محدود مى‌شود، اين كمالات آن را ندارد، و آن كمالات اين را (دقت كنيد).

براى" صمد" در روايات و كلمات مفسران و ارباب لغت معانى زيادى ذكر شده است:

" راغب" در" مفردات" مى‌گويد: صمد به معنى آقا و بزرگى است كه براى انجام كارها به سوى او مى‌روند، و بعضى گفته‌اند:" صمد" به معنى چيزى است كه تو خالى نيست بلكه پر است.

در" مقاييس اللغة" آمده است كه" صمد" دو ريشه اصلى دارد: يكى به معنى" قصد" است، و ديگرى به معنى" صلابت و استحكام" و اينكه به خداوند متعال صمد گفته مى‌شود به خاطر اين است كه بندگانش قصد درگاه او مى‌كنند.

و شايد به همين مناسبت است كه معانى متعدد زير نيز در كتب لغت براى‌

[1]" بحار الانوار" جلد 3 صفحه 206 حديث 1.