صمد ذكر شده است: شخص بزرگى كه در منتهاى عظمت است، و كسى كه مردم در حوائج خويش به سوى او مى‌روند كسى كه برتر از او چيزى نيست، كسى كه دائم و باقى بعد از فناى خلق است.

لذا امام حسين بن على ع در حديثى براى" صمد" پنج معنى بيان فرموده:

" صمد" كسى است كه در منتهاى سيادت و آقايى است.

" صمد" ذاتى است دائم ازلى و جاودانى.

" صمد" وجودى است كه جوف ندارد.

" صمد" كسى است كه نمى‌خورد و نمى‌آشامد.

" صمد" كسى است كه نمى‌خوابد [1] در عبارت ديگرى آمده است" صمد كسى است كه قائم به نفس است و بى نياز از غير".

" صمد" كسى است كه تغييرات و كون و فساد ندارد.

از امام على بن الحسين ع نقل شده است كه فرمود" صمد" كسى است كه شريك ندارد، و حفظ چيزى براى او مشكل نيست، و چيزى از او مخفى نمى‌ماند" [2] بعضى نيز گفته‌اند:" صمد" كسى است كه هر وقت چيزى را اراده كند مى‌گويد موجود باش، آن هم فورا موجود مى‌شود".

در حديثى آمده است كه اهل" بصره" نامه‌اى به محضر امام حسين ع نوشتند، و از معنى" صمد" سؤال كردند، امام ع در پاسخ آنها فرمود:

[1]" بحار الانوار" جلد 3 صفحه 223.

[2] همان مدرك.