بلافاصله مى‌افزايد:" بهشتيان در آنجا نه سخن لغو و بيهوده‌اى مى‌شنوند، و نه دروغ و تكذيبى را" (لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً وَ لا كِذَّاباً).

شراب دنيا عقل را مى‌زدايد، و هوش را از سر مى‌برد، و انسان را به بيهوده گويى و سخنان ناموزون وامى‌دارد، اما شراب طهور بهشتى به انسان روح و عقل و نور و صفا مى‌بخشد.

در اينكه مرجع ضمير" فيها" چيست؟ دو احتمال داده‌اند: نخست اينكه به" بهشت" باز مى‌گردد، و ديگر اينكه به" كاس" (جام).

بنا بر تفسير اول مفهوم آيه چنين خواهد بود كه در بهشت سخن لغو و دروغى نمى‌شنوند مانند آنچه در آيه 10 و 11 سوره" غاشيه" آمده است‌ فِي جَنَّةٍ عالِيَةٍ لا تَسْمَعُ فِيها لاغِيَةً:" آنها در بهشت عالى جاى خواهند داشت بهشتى كه در آن سخن لغو و بيهوده نخواهى شنيد". و بنا بر تفسير دوم مفهوم آيه اين است كه از نوشيدن آن جام شراب لغو و بيهوده و دروغى حاصل نمى‌شود، مانند آنچه در آيه 23 طور آمده است:

يَتَنازَعُونَ فِيها كَأْساً لا لَغْوٌ فِيها وَ لا تَأْثِيمٌ‌:" آنها در بهشت جامهاى پر از شراب طهور را از يكديگر مى‌گيرند كه نه بيهوده گويى در آن است و نه گناه".

به هر حال يكى از مواهب بزرگ معنوى بهشتيان اين است كه در آنجا اثرى از دروغپردازيها، بيهوده‌گوئيها، تهمتها و افتراها، تكذيب حق، و توجيه باطل، و گفتگوهاى ناهنجارى كه قلب پرهيزكاران را در اين دنيا آزار مى‌دهد وجود نخواهد داشت و به راستى چه زيباست آن محيطى كه اثرى از اين سخنان ناموزون و رنج‌آور در آن وجود ندارد، و طبق آيه 62 مريم" جز سلام و تحيت و سخنان مسالمت‌آميز در آنجا چيزى نمى‌شنوند"" لا يَسْمَعُونَ فِيها لَغْواً إِلَّا سَلاماً".