" جحيم" از ماده" جحم" (بر وزن فهم) به معنى بر افروختن آتش است، بنا بر اين" جحيم" همان آتش فروزان و شعله‌ور است، و معمولا در تعبير قرآن به معنى دوزخ آمده.

و اينكه مى‌فرمايد:" نيكوكاران در بهشت، و بدكاران در دوزخند" ممكن است به اين معنى باشد كه آنها هم اكنون نيز در بهشت و دوزخ وارد شده‌اند، و در همين دنيا نيز نعمتهاى بهشتى و عذابهاى دوزخى آنها را فرا گرفته، همانگونه كه در آيه 54 سوره" عنكبوت" مى‌خوانيم: وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ‌:

" دوزخ كافران را احاطه كرده است".

ولى جمعى گفته‌اند كه اينگونه تعبيرها اشاره به آينده حتمى است، زيرا در ادبيات عرب آينده حتمى، و" مضارع متحقق الوقوع" را به صورت حال و گاه به صورت ماضى بيان مى‌كنند (معنى اول با ظاهر آيه سازگارتر ولى معنى دوم مناسبتر است).

" آنها در روز جزا داخل دوزخ مى‌شوند و با آتش آن مى‌سوزند" (يَصْلَوْنَها يَوْمَ الدِّينِ‌).

هر گاه معنى آيه گذشته چنين باشد كه آنها هم اكنون داخل دوزخند اين آيه نشان مى‌دهد كه در روز قيامت ورود بيشتر و عميقترى در اين آتش سوزان مى‌يابند و اثر آتش را به خوبى احساس مى‌كنند.

" يصلون" از ماده صلى (بر وزن سعى) به معنى دخول در آتش و سوختن و برشته شدن و تحمل درد و رنج آن، آمده است، و به حكم اينكه فعل مضارع‌