است دلالت بر استمرار و ملازمت دارد.

بسيارى از مفسران اين جمله را دليلى بر خلود و جاودانگى عذاب" فجار" گرفته‌اند، و چنين نتيجه‌گيرى كرده‌اند كه منظور از" فجار" در اين آيات كفارند، چرا كه" خلود" و جاودانگى جز در مورد آنها وجود ندارد، بنا بر اين" فجار" كسانى هستند كه پرده‌هاى تقوى و عفاف را به خاطر عدم ايمان و تكذيب روز جزا دريده‌اند، نه به خاطر غلبه هواى نفس در عين داشتن ايمان.

تعبير اين آيه به صورت" زمان حال" باز تاكيدى است بر آنچه قبلا اشاره شد كه اينگونه افراد در اين دنيا نيز به كلى از جهنم غائب و دور نيستند، زندگى آنها خود دوزخى است، و قبرشان نيز طبق حديث معروف حفره‌اى از حفره‌هاى آتش است، و به اين ترتيب دوزخ دنيا، و دوزخ برزخ، و دوزخ قيامت هر سه براى آنها فراهم است.

ضمنا آيه فوق اين حقيقت را نيز بازگو مى‌كند كه عذاب دوزخيان هيچگونه فترتى ندارد، و حتى براى ساعت و يا لحظه‌اى از آن دور نمى‌شوند.