تفسير: آن روز كه هيچكس براى ديگرى كارى انجام نمى‌دهد!

به دنبال بحثى كه در آيات گذشته پيرامون ثبت و ضبط اعمال انسانها وسيله فرشتگان آمد، در اين آيات به نتيجه اين حسابرسى، و مسير نهايى نيكان و بدان اشاره كرده، مى‌فرمايد:" مسلما نيكان در نعمت عظيم الهى هستند" (إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ‌).

" ابرار" جمع" بار" و" بر" (بر وزن حق) به معنى شخص نيكوكار است، و" بر" (به كسر باء) به معنى هر نوع نيكوكارى مى‌باشد، و در اينجا هم" عقايد نيك را شامل مى‌شود و هم" نيات خير و هم" اعمال صالح را!" نعيم"" مفرد" است و به معنى نعمت مى‌باشد، و در اينجا به معنى بهشت جاودانى است و اينكه به صورت" نكره" ذكر شده براى بيان اهميت و گستردگى و عظمت اين نعمت است كه هيچكس جز خدا وسعت و عظمت آن را به درستى نمى‌داند، و انتخاب" نعيم" كه صفت مشبهه است در اينجا تاكيدى است بر بقاء و استمرار اين نعمت، زيرا اين مفهوم معمولا در صفت مشبهه نهفته شده است.

" فجار" جمع" فاجر" در اصل از" فجر" به معنى شكافتن وسيع است، و طلوع صبح را به اين جهت طلوع فجر مى‌گويند كه گويى پرده سياهى شب با سپيده دم به كلى شكافته مى‌شود، و از همين رو واژه" فجور" در مورد اعمال كسانى كه پرده عفاف و تقوى را مى‌درند و در راه گناه قدم مى‌گذارند به كار مى‌رود.