نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 149
جمع ميان هر
سه تفسير نيز بعيد نيست.
***
بعد از
ذكر اين دو ركن اساسى يعنى" آب" و" خاك" به هشت قسمت از از
روئيدنيها كه از اركان اساسى غذاى انسان يا حيوانات است اشاره كرده،
مىفرمايد:" سپس ما در زمين دانه فراوانى رويانديم" (فَأَنْبَتْنا
فِيها حَبًّا).
دانههاى
غذايى كه مايه اصلى تغذيه انسان و انواع حيوانات است، دانههايى كه اگر يك سال بر
اثر خشكسالى قطع شود قحطى و گرسنگى تمام جهان را فرا مىگيرد، و انسانها همه در
زحمت فرو مىروند.
تعبير
به" حبا" به صورت" نكره" در اينجا دليل بر بيان عظمت، و يا
تنوع انواع اين دانهها است، و اينكه بعضى آن را تفسير به خصوص" گندم" و"
جو" كردهاند دليلى بر آن نيست، چرا كه اين تعبير همه حبوبات را شامل مىشود.
***
و در
مرحله بعد مىافزايد:" همچنين انگور و سبزى بسيار"
(وَ عِنَباً وَ قَضْباً) ذكر" عنب" (انگور) از ميان
تمام ميوهها به خاطر مواد غذايى و حياتى فراوانى است كه در اين ميوه نهفته شده، و
آن را به صورت يك غذاى كامل در آورده است (توجه داشته باشيد كه" عنب" هم
به" انگور" گفته مىشود و هم به" درخت انگور" و در آيات قرآن
بر هر دو اطلاق شده، ولى در اينجا مناسب همان انگور است).
"
قضب" (بر وزن جذب) در اصل به معنى سبزيهايى است كه آن را در نوبتهاى مختلف
مىچينند، و در اينجا به معنى انواع سبزيهاى خوردنى است، و ذكر آن به دنبال انگور
دليل بر اهميت اين ماده غذايى است.
نام کتاب : تفسير نمونه ط-دار الكتب الاسلاميه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 149