اين مطلب بر پيامبر گران آمد خداوند آيات آغاز اين سوره و آيات فوق را (تا آيه 25) نازل فرمود (و پيامبرش را دلدارى داد).

2- بعضى نيز گفته‌اند: هنگامى كه آيات سوره الم سجده (سوره غافر) نازل شد پيامبر ص در مسجد الحرام (به نماز) ايستاده بود و" وليد بن مغيره" نزديك حضرت بود و تلاوت او را مى‌شنيد، هنگامى كه پيامبر ص متوجه اين معنى شد تلاوت اين آيات را تكرار كرد.

" وليد" به مجلس قومش- طائفه بنى مخزوم- آمد و گفت: به خدا سوگند كلامى الان از محمد ص شنيدم كه نه شبيه سخن انسانهاست، و نه سخن جن، و ان له لحلاوة و ان عليه لطلاوة و ان اعلاه لمثمر، و ان اسفله لمغدق، و انه ليعلو و ما يعلى!: گفتار او شيرينى خاصى دارد، و زيبايى و طراوت مخصوصى، شاخه‌هايش پرميوه، و ريشه‌هايش قوى و نيرومند، سخنى است كه از هر سخن ديگر برتر مى‌رود و هيچ سخنى بر آن برترى نمى‌يابد"! اين را گفت و به منزلش بازگشت قريش به يكديگر گفتند: به خدا سوگند او دلباخته آئين محمد شده، و از آئين ما بيرون رفته، و تمام قريش را منحرف خواهد كرد، و آنها به وليد" ريحانة قريش" (گل سرسبد قبيله قريش) مى‌گفتند.

ابو جهل گفت من چاره اين كار را مى‌كنم، حركت كرد و آمد و با چهره‌اى غمگين كنار وليد نشست.

" وليد" گفت: چرا غمگينى، فرزند برادرم؟! گفت: قريش بر تو با اين سن و سال عيب مى‌نهند، و گمان مى‌كنند كه تو سخن محمد را زينت بخشيدى، او همراه ابو جهل برخاست و به مجلس قوم در آمد، و گفت: شما گمان مى‌كنيد محمد ديوانه است؟ آيا هرگز آثار جنون بر او ديده‌ايد؟ گفتند: نه‌