از سوى ديگر آياتى از قرآن كه مشتمل بر خبرهاى غيبى است نيز كم نيست، مانند آيه دوم تا چهارم سوره روم: غُلِبَتِ الرُّومُ فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ فِي بِضْعِ سِنِينَ‌:" روميان مغلوب شدند، و اين شكست در سرزمين نزديك واقع شد، اما آنها بعد از اين مغلوبيت به زودى غالب خواهند شد در عرض چند سال" و آيه 85 سوره قصص كه مى‌گويد: إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى‌ مَعادٍ آن كس كه قرآن را بر تو فرض كرد تو را به جايگاهت (مكه) بازمى‌گرداند" و آيه 27 فتح كه مى‌گويد: لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرامَ إِنْ شاءَ اللَّهُ آمِنِينَ‌:

" شما به خواست خدا مسلما وارد مسجد الحرام مى‌شويد در نهايت امنيت" و مانند اين آيات:

اصولا وحى آسمانى كه بر پيامبران نازل مى‌شود نوعى غيب است كه در اختيار آنان قرار مى‌گيرد، چگونه مى‌توان گفت آنها آگاهى از غيب ندارند در حالى كه وحى بر آنان نازل مى‌شود.

از همه اينها گذشته، روايات زيادى داريم كه نشان مى‌دهد پيامبر ص و امامان معصوم ع اجمالا آگاهى از غيب داشتند، و گاه از آن خبر مى‌دادند. مثلا در داستان فتح مكه و ماجراى" حاطب بن ابى بلتعه" كه نامه‌اى به مردم مكه نوشت و به دست زنى بنام" ساره" داد، تا به مشركان مكه برساند، و آنها را از حمله قريب الوقوع لشكر اسلام آگاه سازد، و آن زن نامه را در ميان گيسوان خود پنهان كرد، و به سوى مكه حركت نمود، پيامبر ص على ع و بعضى ديگر از مسلمانان را به سراغ او فرستاد، و فرمود: در منزلگاهى كه نامش روضه" خاخ" است به چنين زنى برخورد مى‌كنيد كه نامه‌اى از" حاطب" به مشركان مكه دارد، نامه را از او بگيريد، و آنها آمدند و او را يافتند، او در آغاز شديدا انكار