كرد، ولى سرانجام اعتراف نمود و نامه را از او گرفتند [1] و مانند خبر دادن از ماجراى جنگ" موته" و شهادت جعفر، و بعضى ديگر از فرماندهان اسلام كه در همان لحظه وقوع، پيامبر ص در مدينه مسلمانان را آگاه كرد [2] و مانند آن در زندگى پيامبر ص كم نيست.

در" نهج البلاغه" نيز پيشگوييهاى بسيارى از حوادث آينده به چشم مى‌خورد كه نشان مى‌دهد على ع اين اسرار غيب را مى‌دانست، مانند آنچه در خطبه 13 در مذمت اهل بصره آمده است كه مى‌فرمايد:

كانى بمسجدكم كجؤجؤ سفينة قد بعث اللَّه عليها العذاب من فوقها و من تحتها و غرق من فى ضمنها.

" گويا مى‌بينم عذاب خدا از آسمان و زمين بر شما فرود آمده و همه غرق شده‌ايد، تنها قله بلند مسجدتان همچون سينه كشتى در روى آب نمايان است"! در روايات ديگرى كه در كتب علماى اهل سنت و شيعه نقل شده، پيشگوييهاى متعددى از آن حضرت ع نسبت به حوادث آينده آمده است، مانند آنچه به" حجر بن قيس" فرمود كه تو را بعد از من مجبور به لعن مى‌كنند [3] و آنچه در باره" مروان" فرمود كه او پرچم ضلالت را بعد از پيرى به دوش خواهد كشيد [4] و آنچه" كميل بن زياد" به" حجاج" گفت كه" امير مؤمنان على ع به من خبر داده كه تو قاتل منى" [5] و آنچه در باره خوارج نهروان فرمود كه در جنگ با آنها از گروه ما،

[1] شرح اين ماجرا و مدرك آن در همين جلد در تفسير سوره" ممتحنه" آمده است.

[2]" كامل ابن اثير" جلد 2 صفحه 237 (ماجراى غزوه موته).

[3]" مستدرك الصحيحين" جلد 2 صفحه 358.

[4]" طبقات ابن سعد" جلد 5 صفحه 30.

[5] الاصابة ابن حجر" جلد 5 قسم 3 صفحه 325.