سنگينى مسئوليت علم را بر دوش دارد بى‌آنكه از بركات آن بهره گيرد، و افرادى كه با الفاظ قرآن سر و كار دارند ولى از محتوا و برنامه عملى آن بيخبرند (و چه بسيارند اين افراد در بين صفوف مسلمين) مشمول همين آيه‌اند.

اين احتمال نيز وجود دارد كه يهود با شنيدن آيات نخستين اين سوره و مانند آن كه از موهبت بعثت پيامبر ص سخن مى‌گويد گفته باشند كه ما نيز اهل كتابيم، و مفتخر به بعثت حضرت موسى كليم هستيم، قرآن در پاسخ آنها مى‌گويد: چه فائده؟ كه دستورهاى تورات را زير پا نهاديد و آن را در زندگى خود هرگز پياده نكرديد.

ولى به هر حال هشدارى است به همه مسلمانان كه مراقب باشند سرنوشتى همچون يهود پيدا نكنند، اين فضل عظيم الهى كه شامل حال آنها شده، و اين قرآن مجيد كه بر آنها نازل گرديده، براى اين نيست كه تنها در خانه‌ها خاك بخورد، يا به عنوان" تعويذ چشم زخم" حمايل كنند، يا براى حفظ از حوادث به هنگام سفر از زير آن رد شوند، يا براى ميمنت و شگون خانه جديد همراه" آئينه" و" جاروب"! به خانه تازه بفرستند، و تا اين حد آن را تنزل دهند، و يا آخرين همت آنها تلاش و كوشش براى تجويد و تلاوت زيبا و ترتيل و حفظ آن باشد، ولى در زندگى فردى و اجتماعى كمترين انعكاسى نداشته باشد و در عقيده و عمل از آن اثرى به چشم نخورد.

سپس در ادامه اين مثل مى‌افزايد:" قومى كه آيات الهى را تكذيب كردند مسلما مثال بدى دارند" (بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ‌).

چگونه آنها تشبيه به" حمار حامل اسفار" نشوند؟ در حالى كه نه تنها با عمل كه با زبان هم آيات الهى را انكار كردند، چنان كه در آيه 87 سوره بقره در باره همين قوم يهود مى‌خوانيم: أَ فَكُلَّما جاءَكُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى‌ أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقاً كَذَّبْتُمْ وَ فَرِيقاً تَقْتُلُونَ‌:" آيا هر زمان پيامبرى بر خلاف‌