و شكيبايى پيشه كن" (إِنَّا مُرْسِلُوا النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَ اصْطَبِرْ).

" ناقه" همان شتر ماده‌اى كه به عنوان معجزه صالح فرستاده شد مسلما يك ناقه معمولى نبود، بلكه داراى ويژگيهاى خارق‌العاده‌اى بود، از جمله اينكه طبق روايت مشهورى اين ناقه از دل صخره‌اى از كوه برآمد، تا معجزه گويايى در برابر منكران لجوج باشد.

" فتنه" چنان كه قبلا نيز گفته‌ايم به معنى بردن طلا در بوته و آتش براى روشن ساختن ميزان خلوص آن است، سپس به هر گونه آزمايش و امتحان اطلاق شده.

[1]" محتضر" اسم مفعول از ماده" حضور" است، و" شرب" به معنى سهم و نوبت آب است، بنا بر اين جمله" كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ" مفهومش اين است كه هر نوبتى صاحبش نزد آن حاضر مى‌شود و ديگرى حق حضور و مزاحمت را ندارد.